Anyone's Daughter

Requested Document Live 1980-1983

Info
Uitgekomen in: 2001
Label: Tempus Fugit
Website: www.anyonesdaughter.de
Tracklist
Cd 1: 
Between The Rooms (5:38)
Adonis I: Come Away (8:35)
Adonis II: The Disguise (3:58)
Adonis III: Adonis (8:43)
Adonis IV: (Epitaph)
Superman (4:09)
Blue House (8:01)
Thursday / Solo [drums + bass] (15:06)
Moria (4:54)
Anyone's Daughter (11:34)
Cd 2: 
Sonnenzeichen - Feuerzeichen (6:19)
Nichts Für Mich (7:42)
Der Plan (3:46)
Sonne (5:31)
Carrara (7:29)
Tanz Und Tod (16:23)
Für Ein Kleines Mädchen (6:13)
La La (3:23)
Ilja Illia Lela (7:05)
In Zerbrochnen Glas (3:33)
Harald Bareth: zang, basgitaar
Uwe Karpa: gitaren
Kono Konopik: drums, percussie (tot en met zomer 1981)
Peter Schmidt: drums, percussie (vanaf zomer 1981)
Matthias Ulmer: toetsen, achtergrondzang
Wrong (2004)
Requested Document Live 1980-1983 Volume 2 (2003)
Requested Document Live 1980-1983 (2001)
Danger World (2001)
Tanz Und Tod (1999)
Last Tracks (1986)
Live (1984)
Neue Sterne (1983)
In Blau (1982)
Piktors Verwandlungen (1981)
Anyone's Daughter (1980)
Adonis (1979)

24 februari 2008

Voor de Anyone’s Daughter fans die op zoek zijn naar rechtvaardiging om dit album aan te schaffen heb ik maar één aanbeveling: KOPEN !!
Maar waarom dan is de gebruikelijke vraag? Omdat dit album, qua repertoire, een veel breder album is dan het enige live-album dat tot nu toe van hun beschikbaar was met daarbij een complete Adonis én een complete Tanz Und Tod. En omdat dit album duidelijk laat horen dat ze live een behoorlijke portie pit toevoegden aan hun nummers. Puike uitvoeringen dus en ook nog eens goed (op een klein kraakje hier en daar) tot zeer goed opgenomen.

Maar hoe moet het dan met de mensen die Anyone’s Daughter nog niet kennen dan? Ook voor hun heb ik eigenlijk maar één advies: KOPEN !! Tenminste, als de muziek je natuurlijk aanstaat. Daarbij moet je denken aan een stijl die behoorlijk beïnvloed is door Camel en dan met name het album “Moonmadness”. Kortom: veel gevoel voor melodie, veel instrumentale passages en een nadruk op het flitsende samenspel tussen gitaar en toetsen.

Mooi voorbeeld daarvan is Nichts Für Mich (net als nog 4 andere nummers afkomstig van mijn Anyone’s Daughter klassieker “In Blau”) waar niet alleen toetsenist Matthias Ulmer en gitarist Uwe Karpa schitteren maar waar ook drummer Peter Schmidt en met name bassist Harald Bareth een duidelijk stempel op het nummer achterlaten. Met name zijn spel komt op dit album veel feller en indrukwekkender over dan op de studioalbums maar dat kan ook te maken hebben met het behoorlijk directe karakter van de opnamen. Deze zijn zo te horen meestal rechtstreeks vanaf het mengpaneel gemaakt maar door de huidige stand van de techniek zijn deze zodanig bewerkt dat je het gevoel krijgt ergens op rij 4 voor het podium te staan.

Maar de absolute hoogtepunten van dit album zijn toch wel  Tanz Und Tod en het indrukwekkende Adonis (van het gelijknamige debuutalbum). De doffe grauwsluier, zoals die over de huidige CD-versie van dit stuk hangt, is hier gelukkig niet aanwezig afgezien van Adonis II waarvan ik de indruk heb dat er een andere bron qua opname is gebruikt. Maar qua spel en intensiteit overstijgt deze uitvoering ruimschoots het origineel. Tanz Und Tod doet dat niet maar dat heeft meer te maken met het feit dat het album “In Blau”, waar het origineel op te vinden valt, al ontzettend “live” klinkt. Neemt niet weg dat ondergetekende maar wat blij is met een volledige uitvoering. Persoonlijk heb ik toch al een voorkeur voor het Duitstalige repertoire van Anyone’s Daughter (afgezien van het laatste album “Neue Sterne”) omdat ik met name daar in de fluwelen stem van zanger / bassist Harald Bareth zo tot zijn recht vind komen.

Maar er zijn ook nog wel wat kleine puntjes van kritiek. De aanwezigheid van de oersaaie drum- en bassolo op CD1 breekt behoorlijk de sfeer op dat schijfje. Een sfeer die gelukkig tegen het einde weer wordt teruggevonden in Anyone’s Daughter. En ook het feit dat de opnames niet duidelijk gedateerd zijn vind ik een gemiste kans. Maar zoals een oplettende lezer al gezien heeft is dat ook niet helemaal de bedoeling van dit album want men heeft heel slim alle Engelstalige nummers op CD1 gezet en CD2 bewaart voor het latere, Duitstalige repertoire.

Dit album is een goede introductie in de muziek van Anyone’s Daughter. Zeker gezien het feit dat een aantal klassieke AD albums op dit moment niet of nauwelijks verkrijgbaar zijn op CD. Wat dat betreft mag diegene die dit album heeft aangevraagd zich nu gaan werpen op het opnieuw uitbrengen van de studio-albums (natuurlijk geremasterd als het enigszins kan) zodat ook de nieuwe liefhebbers weer in volle glorie kunnen genieten van één van de allerbeste Duitse symfobands.

Christian Bekhuis

Gerelateerde artikelen

Send this to a friend