Anyone's DaughterAlbum

Dat wordt lachen, dacht ik, toen de nieuwe cd van Anyone’s Daughter op mijn bureau viel. Een Duitse jaren tachtig progband met een nieuwe plaat die “Wrong” heet. Wat een makkie! Je doopt gewoon je pen in vitriool en de recensie schrijft zichzelf. De woordspelingen in de trant van Anyone’s winkeldaughter stapelden zich al op.

Helaas moest ik na beluistering van de plaat de giftige pen weer in het foedraal steken. Met deze sympathieke productie valt namelijk helemaal niet te spotten. Het is een plaat met bijna alleen maar sterke nummers, uitgevoerd door een meer dan capabele band. Het enige lelijke aan deze plaat is de hoes. Dat heb ik weer!

De muziek op “Wrong” ligt in het verlengde van de herstartplaat “Danger World” uit 2001; aan Toto, Mike + The Mechanics en in het geval van Happy Go Lucky zelfs aan London Beat herinnerende powerpop die deze aflevering wat extra pep krijgt door de stevigere gitaren. De enige overblijfselen van het oude Anyone’s Daughter zijn de absoluut ‘symfe’ toetsenpartijen van ouwe rot Matthias Ulmer. Voor het overige is dit een puntige rockband met beide voeten in de jaren ’00.

De muziek wordt aanzienlijk geholpen door de vocale capaciteiten van de Amerikaanse zanger André Carswell, die een fraaie, soulvolle stem heeft. Denk aan de leadzanger van London Beat Jimmy Helms, zonder de hoge uithalen. In het hoog schiet Carswell een beetje tekort, zoals blijkt op de overigens prachtige ballad Far Away. Blijft hij in veiliger gebied, dan heeft Carswell een expressieve stem waar hij zeer veel mee kan.

Ook de andere muzikanten zijn uitstekend, met een glansrol voor drummer Peter Kumpf die zowel functioneel kan swingen als krachtig door de lastigste breaks heen meppen. De plaat is glashelder en niet te hyper geproduceerd, wat zeker bijdraagt aan het ‘radio-fahige’ karakter van de muziek. Out Of This World, gezien de bijgevoegde radio-edit de potentiële single, is een erg mooi nummer, net als Helios Reloaded, dat met zijn Neal Morse waardige intro en zijn hoge tempo wat boven de rest van het materiaal uitsteekt. Ingenieuze muziek, met veel bravoure gespeeld.

Ik ben alleen niet zo gelukkig met de momenten dat de band zich vertilt aan krachtpatserij. In die gevallen waar de gitaren moeten knallen en de stemmen moeten brallen, schiet Anyone’s Daughter zijn doel voorbij in Teutoonse trammelant. Het schitterende titelnummer The Wrong wordt na een paar minuten ontsierd door onfortuinlijke stukjes ‘geScorpion‘, waar niemand op zit te wachten. Ook Your Time – an sich een fraai nummer – verliest punten in het machoïde couplet.

Die paar vergissinkjes daargelaten is “Wrong” een indrukwekkende plaat die nog genoeg prog-elementen in zich heeft om lezers van Progwereld tevreden te stemmen en tevens voldoende mainstream is om de rest van de wereld te plezieren. Nou vooruit, ééntje dan: “Wrong” is helemaal niet verkeerd.

Erik Groeneweg