AranisAlbum

Al eerder vaak heb ik de stelling gedeponeerd dat Belgische bands zo sterk zijn in chamber rock. Het kwam zelfs al eens langs in deze special, geloof ik. Vaak vermeld ik of een collega-recensent dan de grote bands uit het verleden met dan vooral Univers Zero op kop. Maar eigenlijk is het beste voorbeeld gewoon een band uit Vlaanderen die zijn eerste album pas in 2005 heeft uitgebracht. En dan heb ik het natuurlijk over deze Aranis. De Belgische band is jaren geleden in alle rust begonnen, maar is ondertussen wel tot één van de grote namen kunnen uitgroeien binnen de RIO/Avant-Prog. Zo stonden ze bijvoorbeeld al enkele keren op het herrezen RIO-festival in Frankrijk.

In eerdere recensies die over deze band te lezen zijn op ons eigen Progwereld kon je al lezen dat Aranis een band is die in voortdurende evolutie is. Dit is een band die geen enkel album hetzelfde wil zijn. Dat resulteerde al in de toevoeging van drie zangeressen op “Songs From Mirage” of de toevoeging van drummer Dave Kerman bij “RoqueForte” waardoor we telkens twee diverse albums gekregen hebben die tegelijk ook erg Aranis waren.

Die evolutie die we bij de twee latere albums zien, lijkt er minder te zitten tussen “Aranis II” en deze “Aranis”. Er waren geen specifieke personeelswijzigingen om een andere sound te bekomen dus er zou gedacht kunnen worden dat deze twee albums wel erg op elkaar lijken. En ik moet toegeven dat het effectief zo lijkt, maar dat er toch wel echt een verschil is. Al is het gewoon kleiner dan wanneer we de latere albums vergelijken.

Bij hun debuut maken we hier dan ook kennis met een septet dat vooral klassiek geïnspireerd lijkt. Een beetje in de traditie van het Antwerpse DAAU zou je kunnen zeggen, of het iets minder bekende Julverne. Hier komt dan bij dat ze op dit album ook geheel akoestisch spelen, hetgeen sowieso al een meer klassiek tintje aan de muziek geeft. Deze lijkt ook zeer geïnspireerd door landgenoten als Univers Zero, maar vooral natuurlijk ook door componisten als Béla Bartok, Igor Stravinsky of Dmitri Shostakovitch. En dat zijn inderdaad namen die we vaak bij huidige RIO-bands tegenkomen en we soms tot vervelens toe moeten herhalen. Maar het is dan wel belangrijk om nogmaals te herhalen dat in vergelijking met andere RIO-bands Aranis’ muziek veel klassieker klinkt. En net daardoor laten ze een frisse wind waaien door het RIO/Avant-Prog landschap.

Nu herhaal ik wel telkens ‘klassiek’ maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat we hier de typische klassieke stukken  horen die we kennen van de grote componisten uit het verleden. Eigenlijk zou het dan ook correcter zijn om te spreken over een kruisbestuiving tussen klassiek en rock. Ook horen we op “Aranis” duidelijke folkinvloeden en zelfs wat minimalisme waarbij ik even aan Philip Glass moest denken.

Ondertussen is, zoals eerder aangegeven, Aranis een gevestigde waarde geworden maar met debuut “Aranis” kan je stellen dat deze zeven meer dan uitstekende muzikanten de lat erg hoog hebben gelegd. Dit is een meer dan uitstekende chamber album dat de perfecte brug tussen rock en klassiek bouwt. De Belgische band heeft ondertussen bewezen die erg hoog gelegde lat aan te kunnen en te overtreffen. Maar boven alles blijft dit debuut een zeer sterk instappunt voor wie wel eens de moderne RIO/Avant-Prog van een andere kant wil bekijken.