AranisAlbum

Sinds 2007 organiseren ondermeer Roger Trigaux van Present en Michel Besset een festival in het Franse dorpje Carmaux dat gezien wordt als de opvolger van de R.I.O.-festivals eind jaren 70. In 2009 zal de tweede editie plaatsvinden. De line-up omvat telkens grote gevestigde waarden en enkele nieuwe spelers in de RIO/Avant-Prog-scene. Bij het bekijken van bands in die tweede categorie viel mijn oog op Aranis. Groot was mijn verbazing te ontdekken dat dit ook nog eens landgenoten waren en ze reeds hun tweede album hadden uitgebracht.

Aranis is een Vlaams septet dat opereert in het typische Belgische chamber rock genre dat vooral bekend is geworden eind jaren 70 door Univers Zero en het Franse Art Zoyd. Net als deze twee bands streeft ook Aranis ernaar een ideale mix te vinden tussen klassiek en rock. Vooral de moderne klassieken als Béla Bartok, Igor Stravinsky en Dmitri Shostakovitch zijn een erg grote invloed op hun muziek. Ook zij kiezen voor dissonante ritmes en een stevige folkinbreng.

Bij de allereerste luisterbeurt kwamen ook de namen van Yann Tiersen en Clint Mansell boven. Aan respectievelijk “Le Fabouleux Destin D’Amélie Poulain” als aan “Requiem For A Dream” deed het even denken. Waar vooral die eerste een zeer aangename rustige luisterervaring is, grijpt Aranis je met opener Kitano daarentegen meteen naar de keel. Dit zal een heel intense luisterbeurt worden. Zo komt al snel de naam Present als referentie bovendrijven. Een band die ook vaak hun muziekstukken erg intens opent en op een zelfde thema lang kan doorgaan. In tegenstelling tot Present die vaker de rock-kant van het spectrum opzoeken, kiest Aranis al snel om richting klassiek te gaan. Op die manier komen het Antwerpse DAAU (Die Anarchistische Abendunterhaltung) of landgenoten Julverne om de hoek kijken. Ik ben geneigd om Aranis, net als Cro Magnon bijvoorbeeld, eerder in die klassieke hoek te willen plaatsen dan in de rock kant van de Belgische chamber rock.

Dat Joris Vanvinckenroye een groot componist is bewijst hij wel met dit album. Meer nog dan op “Aranis” staan de composities hier als een huis en worden ze perfect uitgevoerd door de muzikanten. Het schoolvoorbeeld van Vanvinckenroye’s grote talent is zondermeer hoogtepunt Looking Glass. Een nummer dat begint met een bas die eenzelfde melodie speelt waarna er de verschillende instrumenten van Aranis met hun eigen melodie maar toch in de melodie van het nummer blijvend bijkomen. Zo is er ook ruimte voor een kort solostuk van de meeste instrumenten. Met als climax een erg mooie vioolsolo naar het einde van het nummer toe. Een nummer dat je erg diep zal raken zonder eigenlijk te begrijpen waarom het zo diep gaat.

Een volgend hoogtepunt is de track Waris die mee wordt ondersteund door Bart Maris (van X-Legged Sally, een Belgische chamber rockband) op trompet. Deze toevoeging geeft nog dat ietsje extra mee aan de energieke driftige mix van instrumenten die Aranis is.

Wanneer we “Aranis II” vergelijken met hun verrassende debuut “Aranis” valt het vooral op dat de groep gegroeid is. De composities klinken volwassener ondanks het feit dat ze er wat korter op zijn geworden. Gelukkig doet dit absoluut niets af aan de kwaliteit van het album als geheel. Een album dat trouwens veel overeenkomsten met filmmuziek vertoont. De eerder gelegde link met het werk van Tiersen en Mansell is zodus niet echt vergezocht. Eigenlijk geven ze dit zelf al aan voor een stuk. Ze gaven “Aranis II” niet voor niets de ondertitel “Music For An Imaginary Film”. Ik verwacht dan ook dat Aranis ooit wel eens, naar het voorbeeld van een Art Zoyd, films van soundtracks zal voorzien. Net als bij voornoemde voorbeeld lijkt me dat dit een erg aardige en mogelijk succesvolle combinatie zal worden. Of dit zal gebeuren zal de toekomst moeten uitwijzen.

“Aranis II” is de volgende stap geworden in het al erg mooie verhaal dat Aranis is beginnen schrijven met “Aranis”. Ze zorgen er ondermeer voor dat België, dat al erg bekend is binnen de prog voor hun vele chamber rockbands, een erg sterke vertegenwoordiger bij heeft gekregen. Weinig bands tegenwoordig slaan erin om zulk een perfecte combinatie tussen folk, rock en klassiek te brengen. Aan te raden voor liefhebbers van al de voornoemde bands en voor zij die eens in het onbekende avontuurlijke willen springen. Het album is erg makkelijk te verkrijgen op hun eigen site.

Peter Van Haerenborgh