Aranis

Smells Like Aranis

Info
Uitgekomen in: 2017
Land van herkomst:  België
Label: Home Records
Website:  www.aranis.be
Luisteren kan je hier: https://aranis.bandcamp.com/album/smells-like-aranis
Tracklist
Polly (4:34)
Something In The Way (2:45)
Lithium (3:45)
Smells Like Teen Spirit (5:00)
SLA 1 (4:52)
The Man Who Sold The World (4:26)
SLA 3 (2:23)
Been A Son (4:54)
About A Girl (2:43)
Rape Me (4:44)
Heart Shaped Box (2:40)
SLA 4 (4:39)
Lounge Act (3:51)
SLA 5 (3:14)
Jana Arns: fluit, altfluit
Pierre Chevalier: piano
Marjolein Cools: accordeon
Liesbeth Lambrecht: viool, altviool
Joris Vanvinckenroye: dubbele bas

Goh, euh… Wat hebben we hier nu voor ons liggen? Een nieuw album van de Belgische chamber rockers Aranis en waarop ze zowaar Nirvana coveren. En ja, dan hebben we het niet over ietwat obscure Britse band uit de jaren ’60. Het gaat wel degelijk over de band die onder leiding van de betreurde Kurt Cobain de rockscene in begin jaren ’90 deed daveren op zijn grondvesten. Nu ben ik, zeker in het verleden, altijd al een grunge-fan geweest, dus mag ik Nirvana graag horen. Maar ik moet eerlijk zeggen: ik had nooit verwacht om voor Progwereld een recensie te schrijven over een album met Nirvana-covers.

Want geef toe, beste lezer, het is echt een vreemde mix zou je denken. Maar goed, het is Aranis, een van de meest creatieve en originele bands, zelfs binnen de Avant-Prog scene. Dus je weet wel zeker dat ze die nummers niet slaafs gaan na spelen. Je weet al voor je het schijfje in je cd-speler steekt dat Aranis er zijn eigen ding mee zal doen en het geheel een originele draai zal geven.

En vanzelfsprekend is dat ook effectief zo. Aranis breekt de o zo bekende songs van Nirvana helemaal af tot op het bot en begint ze dan opnieuw op te bouwen in hun eigen gekende stijl. En dat geeft dan het ietwat vreemde, maar ook enorm boeiende effect dat je zowel Nirvana als Aranis terug hoort in  de composities. Dat brengt dan ook meteen mee dat je, als je voldoende met Nirvana bekend bent, heel vaak probeert te zoeken naar de bekende riffs uit de originelen. Vaak zijn die zo door Aranis vervormd dat dit wel heel moeilijk wordt. Rape Me is bijvoorbeeld een nummer waar ik het absoluut niet eenvoudig vond om het origineel te herkennen. Het is echt een Aranis-compositie geworden.

Naast de negen Nirvana-originelen vinden we op deze schijf ook nog een David Bowie-nummer terug. Uiteraard gaat het dan over The Man Who Sold The World dat Nirvana nog onsterferlijker maakte dan Bowie’s eigen versie, op hun “MTV Unplugged”. Of er nu specifiek voor dit nummer is gekozen vanwege Bowie’s overlijden (de plaat werd in 2016 opgenomen) of dat de inclusie van The Man Who Sold The World sowieso al gepland was, kan ik niet zeggen. Maar het zou wel een mooi eerbetoon zijn, gezien Aranis evenals David Bowie creativiteit in de muziek heel hoog in het vaandel draagt.

Tussendoor de Nirvana-tracks zijn er ook enkele Aranis-originelen, geschreven door bandleider Joris Vanvinckenroye. In zulk een albumconcept is het wel een risico om eigen nummers tussen al die covers te plaatsen. Want het is altijd goed mogelijk dat die net wat uit de toon zouden vallen tussen de rest. Maar niets van dat al: Vanvinckenroye slaagt erin om de vier SLA-nummers (vreemd genoeg is er geen SLA 2, geen idee waarom) perfect te laten passen. Of was dat net omdat die covers als Aranis nummers klinken? Wat ook de reden is: Nirvana of origineel? Het geheel past perfect samen.

Een mix tussen Univers Zero en Nirvana? Of gewoon weer typisch Aranis? Hoe je dit album ook wil catalogiseren, één ding is absoluut zeker: Aranis’ zevende album is weer zeer geslaagd te noemen. Ze kozen dit keer voor een wel heel originele en onverwachte benadering maar leveren toch een album dat absoluut Aranis is. De bekendste band van België zullen ze nooit worden met hun muziek, maar wel een van de beste, meest creatieve die dit kleine landje telt.

Peter Van Haerenborgh

Send this to a friend