ArcansielAlbum

Ik was best een beetje verbaasd toen dit album van het Italiaanse Arcansiel bij mij op de mat viel. Hun laatste album “Normality Of Perversion” stamt alweer van dik tien jaar geleden en ik was in de veronderstelling dat de band niet meer bestond. Het hier besproken album “Swimming In The Sand” is niet echt een nieuw album, maar een ‘Best Of’ album. Er staat één nieuw nummer op, aangevuld met opnieuw opgenomen Arcansiel nummers.

De nummers-in-een-nieuw-jasje zijn afkomstig van de drie eerder uitgebrachte albums van deze onvervalste neo-prog band, te weten “Four Daisies” (1988), “Still Searching” (1990) en “Normality Of Perversion” (1994). Het meest benieuwd ben ik wel naar het enige echte nieuwe nummer met de titel Swimmer In The Sand. Het is een prachtig compact nummer met een duidelijke kop en staart. De zang is mooi warm en bevat voldoende ingrediënten om te overtuigen. De begeleiding is eerst alleen op piano, maar na enige tijd komt de rest van de band er ook bij. De coupletten en refreinen volgen elkaar vlotjes op en voor je het weet zit het nummer de rest van de dag in je hoofd. Het geheel doet erg aan Pink Floyd denken, qua structuur en door het vrouwen achtergrondkoortje. Aan het einde komen de neo-prog roots goed naar voren wanneer er een heerlijke toetsensolo wordt gespeeld, de solo wordt overgenomen door de saxofoon die vervolgens weer door de gitaar wordt afgelost. Het loopt zo goed in elkaar over dat je niet echt door hebt dat er knap van instrumenten wordt gewisseld. Een heerlijk nummer, dat zeker naar meer nieuw werk van Arcansiel doet verlangen.

De naam Clepsydra komt bij me boven wanneer ik Angel Of March (album “Still Searching”) beluister. Het up-tempo toetsenspel en de hoge slepende gitaarsolo hadden zo van deze topband kunnen komen. Het gitaarthema duikt nog meerdere keren op en dat zijn meteen de echte kippenvel momenten. Met zijn zwevende toetsen- en melodieuze gitaarsolo´s, pakkende thema en heerlijke tempowisselingen is dit nummer een ware neo topper!

De Holy Wolf Suite opent veelbelovend met mooi pianospel, maar het wordt al snel tenenkrommend slecht wanneer er een soort rap-achtige passage wordt ingezet. Zulk soort dingen kan de band beter aan bijvoorbeeld Sylvan over laten. Gelukkig pakt de band de draad later weer prima op en groeit het tot een uitstekend nummer met veel gezichten. Zelfs een musicalachtig stuk doet het goed. Ook in dit nummer is weer een rol voor de saxofoon weg gelegd en doet ook het vrouwenkoortje weer een duit in het progzakje.

Evelyn is het enige nummer van hun debuutalbum “Four Daisies”. Het nummer bevat prima zangwerk met een pakkende melodie. Een beetje kinds aandoende toetsendeuntje vormt in het begin het thema. Het wordt later overgenomen en verbeterd door de viool, daarna neemt de Spaanse gitaar het over en heeft het nummer direct een warmer karakter gekregen. Het nummer wordt langzaamaan steeds meer up-tempo en dan krijgen de toetsen en gitaar meer ruimte. Wederom een sterk nummer.

Dit ‘best of’ album is een uitstekende kans om kennis te maken met deze Italiaanse neo-proggers. Hou je van bands als Clepsydra, Arena en Pendragon dan zal je met dit album geen miskoop doen. Nu maar afwachten wat een nieuw album ons zal brengen. Ik ben erg benieuwd.

Maarten Goossensen