ArchiveAlbum

Misschien kijk je vreemd op dat ik dit album voor mijn rekening neem. Misschien had je een recensie van deze titel eerder van mijn collega’s Frans, Peter of Erik verwacht. Ik ben zelf eigenlijk ook wel verrast. Al vanaf het begin van progwereld richt ik me op neo-prog gerelateerde albums. Dat doe ik nog steeds, maar mijn smaak is aan het veranderen. Nee, mijn smaak is breder aan het worden, dat dekt de lading meer. Nu geniet ik ook van bands als Kashmir en Mew en mag ik graag naar goede post-rock luisteren. Collega Frans Schmidt gaf me het advies om dan ook Archive te gaan ontdekken. Toen de hier besproken cd in de postbus viel, besloot ik dan ook hem met open vizier te gaan beluisteren. En wat een trip werd dat!

Waarom schrijf ik dit? Omdat ik weet dat ik veel vaste lezers heb. En dit album echt wel iets anders is dan ik normaal gesproken bespreek. Maar juist die lezers hoop ik met deze recensie te overtuigen deze cd te gaan ontdekken.

Archive dus. Deze uit London afkomstige band timmert al een behoorlijk tijdje aan de weg. Met name live heeft deze band een goede reputatie opgebouwd. De heren Danny Griffiths en Darius Keeler vormen het kloppend hart van Archive. Met “Controlling Crowds” heb je vooral het gevoel dat ze controle over jou hebben. Met een onweerstaanbare mix van pop, dance, prog, rock, indierock en triphop pakt deze band je bij je kladden om je na 78 minuten pas weer los te laten.

Het album zit stikvol pakkende melodieën, opzwepende beats, coole samples en stuwende thema’s. Neem alleen al het titelnummer. Een kerkorgel sample en een stuwende beat zorgen ervoor dat je niet meer stil kan zitten. De zang van Pollard Berrier doet me aan Chris Martin van Coldplay. De band kan opeens switchen naar een rustig stuk met akoestische gitaar, maar dan knalt de beat er weer in met ook hier weer goed gebruik van samples. Het geheel werkt zich langzaam op naar een climax die eigenlijk niet komt, maar je mist hem ook niet.

Alle nummers lopen in elkaar over waardoor het album echt als een geheel op je overkomt. Kosten nog moeite zijn voor dit album gespaard en dat hoor je er aan af. De productie is zo goed dat hij je laat duizelen. En er werkt een compleet orkest mee. In Bullets hoor je ze bijvoorbeeld opduiken. Een stuwende ritmesectie van basgitaar en drums, daarop een knallende beat, frisse samples, een orkest en zang. Het moge duidelijk zijn dat deze band zich echt niet in een hokje laat duwen.

Ook voor een prachtige ballade draait Archive zijn hand niet om. Luister maar naar Words on Signs. Een schitterende combinatie van breekbare zang, mooie orkestraties en elektronica. Het vormt een lekker rustpunt na twee opzwepende nummers. En dan denk je dat je alles wel hebt gehad, maar dan duikt in Quiet Time rapper Rosko John. Het nummer eindigt met een geweldig instrumentaal landschap van samples, elektronica en orkestraties. Elektronische triphop prog op zijn best. In Bastardised Ink en Razed to the Ground duikt deze uitstekende rapper ook weer op.

De nummers met zangeres Maria Q erin vind ik het beste. In Collapse/Collide heeft ze een belangrijke rol. Wat een bloedstollend mooi nummer. De muziek doet hier sterk denken aan Massive Attack, maar dat komt hoofdzakelijk door de combinatie van triphop met een vrouwelijke zangeres. De stem van Maria Q is erg sterk. Wat een opbouw zit er in dit nummer! Laagje voor laagje wordt het geheel opgebouwd en golft de muziek donderend over je heen. Ook het sluitstuk Funeral is zo mooi opgebouwd, je krijgt er geen genoeg van.

Wat een trip! En wat zit dit album vol! Er wordt weinig ruimte gegeven om bij te komen, wat het luisteren naar “Controlling Crowds” tot een hele opgave maakt. Het album is opgebouwd uit drie stukken. Mijn advies zou zijn om steeds één stuk te beluisteren en niet meteen de cd in zijn geheel. Je zult merken dat je dan steeds meer gaat uitkijken naar meer. Er verder zou ik zeggen, laat je oppakken door Archive en laat je meevoeren op de geweldige muzikale reis die men voor je in petto heeft. Het is een achtbaan en je zult een diversiteit aan landschappen tegenkomen. Als je eenmaal deze reis hebt gemaakt, zal je moe maar voldaan toegeven dat “Controlling Crowds” behoort tot het beste van 2009.

Maarten Goossensen

2CD: