Het Russische Archontes is het geesteskindje van zanger / toetsenist Andrey Fedorenko. De band bestaat inmiddels al een jaar of acht. Fedorenko is zo’n beetje de enige stabiele factor in de line-up, die zeer regelmatig aan veranderingen onderhevig is geweest. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de meeste composities van zijn hand komen.
Archontes is vernoemd naar een prinses uit het oude Rusland ten tijde van de Middeleeuwen. Dit is inmiddels het tweede werkstuk van de groep. Deze plaat is eigenlijk al twee jaar uit maar is recentelijk pas overgewaaid naar onze contreien.
Archontes omschrijft haar muziek als melodieuze fantasy metal met klassieke en folk-invloeden. Ik moet zeggen dat ik me hierin goed kan vinden. Muzikaal vist men in hetzelfde vijvertje als het Duitse Helloween en de ongekroonde koningen van de epische metal Rhapsody. De CD opent onheilspellend met een kort intro. Daarna trekt men meteen fel van leer met de titeltrack, een snel, bombastisch nummer met middeleeuws klinkend toetsenwerk. Wat direct opvalt is de schreeuwerige, ietwat afgeknepen stem van de heer Fedorenko. Hij produceert een geluid wat niet iedereen zal bevallen. Het is best aanvaardbaar maar een groot zanger is hij zeker niet. Mooi zijn overigens de massale koortjes die regelmatig opduiken. Whisper of Time verraadt duidelijk de Russische wortels. Deze zijn mooi ingebed in deze meeslepende compositie. De ballade Mother Russia is qua tekst een duidelijk eerbetoon aan het vaderland. The Rules of Real Life is wat mij betreft het paradepaardje van deze schijf. Hier worden klassieke elementen en metal knap met elkaar verweven tot een boeiend geheel.
Productioneel is het allemaal zeker niet slecht maar dit soort muziek verdient een topproductie. Het bombastische karakter komt nu helaas te weinig uit de verf. Het is niet spetterend genoeg. Een vollere, vettere sound zou het niveau zeker goed hebben gedaan.
Archontes is eind april 2001 de studio ingedoken om te sleutelen aan de opvolger van deze plaat. Naar ik hoop met een ruimer budget en meer aandacht voor de productie.
Joost Boleij