ArenaAlbum

Na de release van “Contagion” in 2003 bracht de band een aantal maanden na elkaar ook nog twee ep’s uit. Hierop stond materiaal dat het album niet gehaald had, aangevuld met extra remixes en dergelijke. De ep’s die de titel “Contagious” en “Contagium” kregen, waren met name voor de fans en commercieel voor de band aantrekkelijk.

Arena is al jaren gezegend met een goed georganiseerde fanclub genaamd The Cage. Zij opperde het idee om voor de leden van de fanclub een “Contagion” versie uit te brengen waarbij alle nummers die het niet gehaald hadden, als nog ingevoegd werden. Clive Nolan was direct enthousiast, maar toch duurde het nog jaren voor het er van kwam.  In het jaar dat “Contagion” tien jaar bestond, ging Clive Nolan alsnog aan de slag en is het resultaat eindelijk daar. Deze versie is trouwens voor iedereen te koop, niet alleen voor leden van The Cage.

Het album is gebaseerd op een kort verhaal dat Clive Nolan zelf schreef. Naast de songteksten is op deze versie ook dit verhaal ingevoegd. Mensen die het leuk vinden om teksten te doorgronden kunnen dus aan de bak. Als er iemand verborgen boodschappen en dubbele betekenissen in zijn teksten stopt, dan is het Nolan wel.

Wat mij opviel was dat dit album nog steeds als een huis staat. Het heeft niets aan kracht ingeboet en klinkt nog steeds verrassend sterk en modern. De ingevlochten nummers zijn even wennen, helemaal als je het origineel kunt dromen. Met name de instrumentale tracks zijn een verrijking van het album. The Hour Glass en On The Edge On Despair zijn door Clive Nolan zelf ingezongen. Waarbij het eerste een geweldige gitaarsolo van John Mitchell bevat. De tweede song bevat mooi akoestisch gitaarspel en past qua muzikaal thema perfect in het geheel. Tegen het einde is daar nog het instrumentale Confrontagion. Een buitengewoon stuk muziek met in het begin veel ruimte voor het sfeervolle toetsenspel van Clive Nolan en later het hyper melodieuze gitaarspel van John Mitchell. Het vleugje elektronica met name in het eerste deel, geeft het geheel een extra interessant randje.

“Contagion” heeft de tand des tijds uitstekend doorstaan en bewijst een mijlpaal te zijn in de neoprog. Na ruim tien jaar mag dat best gesteld worden. Deze versie is wellicht niet de ultieme versie, voor mij blijft dat toch het origineel, maar zeker een mooie toevoeging aan de Arena collectie die, inclusief live-albums en fanclubs cd’s, nu al weer op 21 releases staat.

Maarten Goossensen