ArenaAlbum

In 1995 richtten Mick Pointer (ex-Marillion) en Clive Nolan de band Arena op. In dat zelfde jaar zag het debuutalbum “Songs From The Lions Cage” het licht. Het album werd goed ontvangen en mede dankzij een fanatieke en goedlopende fanclub (The Cage) bouwde de band een groot en trouw vast publiek op. In 1998 brak Arena definitief door in de progwereld met het fenomenale conceptalbum “The Visitor” dat inmiddels het verdiende predikaat ‘klassieker’ heeft meegekregen.

In 2005 vierde de band het tienjarige bestaan. Dit deed de band met een tournee door Europa. Deze werd in De Boerderij in Zoetermeer afgesloten met een concert waarin ook Paul Wrightson en John Jowitt mee speelden (beiden speelden in Arena ten tijde van “The Visitor”). En nu komt de band met een overzichtsalbum.

Elk album is op deze verzamelaar vertegenwoordigd. Van het debuut “Songs From The Lions Cage” kan je het epische Solomon terug vinden. Van “Pride” komt het intense Empire Of A Thousand Days dat speciaal voor deze verzamelaar opnieuw is ingezongen door Rob Sowden. Jammer, want hij kan niet tippen aan de stem en emotie van Paul Wrightson. Eén van de mooiste nummers ooit door de band gemaakt is The Hanging Tree, afkomstig van “The Visitor”. Ook op deze cd is het nummer terug te vinden. Jammer dat het instrumentale Elea er niet aan vooraf gaat, die twee zie ik toch altijd als één nummer. Ook het up-tempo A Crack In The Ice komt van hetzelfde album.

Het uit 2000 afkomstige en wat teleurstellende album “Immortal?” wordt vertegenwoordigd door het schitterende The Butterfly Man met een hoofdrol voor gitarist John Mitchell (Kino, Frost, The Urbane) en Chosen dat hier in een mooie live versie te horen is. Gelukkig deed Arena in 2003 waar het zij het beste in zijn: het uitbrengen van een conceptalbum. Het geweldige “Contagion” was het resultaat. Het album werd later nog uitgebreid met twee ep’s, een actie die de band geen windeieren heeft gelegd. Skin Game en Salamander zijn uitverkorenen voor dit verzamelalbum. Jammer, want het zijn echt niet de beste nummers van het album. Daarbij is de abrupte fade-out bij Salamander behoorlijk storend.

In 2005 bracht Arena het teleurstellende “Pepper’s Ghost” uit. Het album overtuigt geen moment en laat een Arena in herhaling horen. Gelukkig koos de band ervoor om de twee sterkste nummers op dit overzicht te zetten: Smoke & Mirrors en Bedlam Fayre met wederom een accelereerde John Mitchell, met stip dé smaakmaker van het huidige Arena.

Arena heeft de afgelopen 10 jaar een enorm stempel op de neo-prog gedrukt. De band heeft ons een aantal geweldige albums en dito concerten voorgeschoteld. Laten we hopen dat de band ons nog veel moois zal voorschotelen. Ik wil hierbij het glas heffen op nog tien jaar Arena!

Maarten Goossensen