AriesAlbum

De Italiaanse schrijfster Paola Capriolo schreef begin jaren ’90 de roman “Il Doppio Regno” – in het Engels genaamd “The Double Reign” en bij ons bekend als “Het Rijk Van De Vergetelheid”. Het verhaal gaat over een jonge vrouw ‘zonder verleden’. Ze wordt op het strand overvallen door een immens hoge golf die haar op de vlucht doet slaan. Ze komt terecht in een groot, labyrintachtig hotel waar ze de enige gast blijkt te zijn. Vanaf dat moment houden haar herinneringen op. De vrouw weet niet of ze gered wil worden of dat ze veilig is in het hotel, dat wil zeggen in de vergetelheid, wil blijven. Op dit boek baseerde Fabio Zuffanti zijn tweede Aries album “Double Reign”, een conceptalbum.

Bij zo’n groot hotel moet ik meteen denken van Stanley Kubrick’s klassieker “The Shining” met een fabelachtige Jack Nicholson als Jack Torrance die in een groot leeg hotel langzaam alle realiteit verliest. Het is goed om een beetje weet te hebben van het verhaal, om zo de nummers beter te kunnen plaatsen. Dit conceptalbum trekt namelijk echt als een verhaal aan je voorbij.

Aries is één van de vele projecten van Fabio Zuffanti. Dit project draait vooral om zangeres Simona Angioloni, tevens de vriendin van Zuffanti. Het eerste Aries album vond ik bijzonder sterk. De frisse mengeling van ’70’s prog met neo-prog en een vleugje triphop vond ik erg goed uitpakken. Daarbij zat elk nummer goed gevuld met uitstekende toetsen- en gitaarsolo’s. Dit album is een stuk zwaarder op de hand, de frisheid is niet meer. Toch zitten alle eerder genoemde stijlen nog steeds wel in de muziek verwerkt, maar het verhaal dat met dit album verteld wordt, leent zich niet voor frisse muziek.

Zuffanti is er uitstekend in geslaagd om fabel- en labyrintachtige stijl waarin het boek is geschreven om te zetten in muziek. Je ziet de vrouw dolen door het immense hotel en daar vreemde dingen meemaken. Ook het zuivere hoge stemgeluid van Simona Angioloni, dat doet denken aan Margriet Boomsma van Flamborough Head, past er prima bij. De gekozen samples zijn sterk gekozen en versterken de sfeer. Omdat alles in het teken van het verhaal staat, is er minder ruimte voor flinke solo’s op toetsen en gitaar. De fluit, die op het eerste album veelvuldig voorbij kwam, is nu bijna niet meer te horen. Op dit album is er wel veel ruimte voor de piano en de viool. En met name die viool stukken vind ik storend. Ze halen de vaart er uit en zijn naar mijn mening te zwaar aanwezig. Nummers als The House Is Burning en A Dream Within A Dream liggen mij daardoor veel te zwaar op de maag. De strijkers komen ook terug in het uitstekende The Flow, maar dan zijn er veel meer instrumenten bij betrokken en klinkt het veel mooier.

Zoals we van Zuffanti mogen verwachten is de productie perfect en ook het artwork is erg mooi verzorgd. Het album bevat een aantal geweldige nummers, maar over het geheel genomen vind ik het album te zwaar. Na afloop krijg ik de drang iets luchtigs op te zetten of gewoon een uur in stilte door te brengen.

Maarten Goossensen