Zes jaar deed Arilyn er over om een opvolger van “Alter Ego” te maken. Dan mag je ook wat verwachten, zou je denken. Nu, beste lezer, wat dat betreft is “Shadows Of The Past” een tegenvaller. Sterker nog, ik nodig je bij dezen uit de recensie van “Alter Ego” er nog eens bij te halen en door te nemen. Deze recensie kan immers als blauwdruk fungeren voor deze ‘schaduwen uit het verleden’. Wat dat betreft snijdt de titel van de hier besproken schijf nog enigszins hout.
Zit de gemiddelde liefhebber van progressieve rock muziek te wachten op een dergelijk album? Deze vraag stelde ik mijzelf na een aantal luisterbeurten. Christian Kalbs doet nijvere pogingen te klinken als Marco Gluhmann (Sylvan), maar doet dat met gemak niet. Met als dieptepunten Move On en All Of You, waarop zijn beperkte zangcapaciteit pijnlijk duidelijk wordt. Dan maar op een aantal nummers mijn stem flink vervormen, moet hij gedacht hebben. Het verbloemt de mans accent helaas niet; net zomin het zoden aan de dijk zet. Drummer Christof Doll doet wellicht nog beter zijn best te klinken als Zoltan Czörsz, maar mag niet eens in zijn schaduw zitten, om maar een bruggetje te slaan met de albumtitel. Jurgen Kaletta is de gitarist. Met alle respect speelt de man natuurlijk honderd keer beter dan uw scribent van dienst. Maar die weet alleen maar hoe een gitaar eruit ziet. Alleen lauwwarm werd ik van het spel van Jurgen Mograber. Met een scala aan elektronische geluidseffecten, gaten vullend spel en toetsenriedels ontstijgt de toetsenist het niveau van zijn bandmaten. Maar dit compliment kan net zo goed voortkomen uit de voorliefde voor toetsen van ondergetekende.
Zo raast en giert bijna een uur lang de muziek van de Duitsers aan je trommelvliezen voorbij. Gelukkig is het geen uur lang kommer en kwel. Of toch wel? Helaas zijn de momenten waarop Arilyn boven zichzelf uit stijgt zo schaars als een bloemkool in de woestijn. De saaiheid en eentonigheid worden nog het best geïllustreerd door de hoes die deze cd omhult. Vier bandleden onder een grijs bewolkte lucht midden in een tot aan de horizon omgeploegde grauwe akker. Nee, de gemiddelde progliefhebber zit duidelijk niet te wachten op “Shadows Of The Past”.
Hans Ravensbergen