ArkngthandAlbum

Een onmogelijke naam. Arkngthand. Hoé verzin je het?

Nou, die naam komt voor in een computerspel genaamd “Morrowind”. Maar echt, had de band nu niet wat creatiever kunnen zijn in het bedenken van een pakkende naam? Alleen al voor recensenten van deze cd is het een nachtmerrie. Gooi voor de lol de spelling en grammatica controle er maar eens overheen.  En lekker makkelijk vragen in de winkel naar de nieuwe cd van Akrngtgank… euh, Argaekkt… Arhgn… Arggg… is het ook niet. Laat staan makkelijk te vinden in internet databases.

Maar goed, die naam is niet per definitie belangrijk, het gaat om de muziek. En die is op zijn minst geslaagd te noemen. We hebben te maken met een band die in de basis onvervalste powermetal brengt. Maar daar is niet alles mee gezegd. Ik zou er bijna een woordje aan toe willen voegen: Arkngthand maakt ‘happy’ powermetal.

Bestaat dat nu ook al? Ik hoor het u denken. Zoniet, dan heb ik bij deze een nieuw (sub)genre geïntroduceerd. De muziek van deze Limburgse band is naast professioneel ook catchy, pakkend en brengt mij in een goede bui.

Het album is gegoten in een conceptverhaal wat zich afspeelt in de middeleeuwen en is gebaseerd op een fantasy verhaal van George Martin. Binnen dat verhaal ligt een familievete ten grondslag. Over het hele album is de sfeer van ridders, koningen en het leven in die tijd te horen. Dit wordt ondersteund door geluidseffecten binnen de muziek. Haak niet af, want ik begrijp de vooroordelen over de zogenaamde ‘draken en trollen’ metal.

Hoe je het ook wendt of keert, de productie klinkt goed en fris. Het album “Songs Of Ice And Fire” kenmerkt zich vooral door een mix van speed- en powermetal met een folky sound. Zanger Rim Steijvers heeft een lichte AOR stem die voor mij prettig in het gehoor ligt. Daarnaast zijn de gitaristen van bovengemiddelde kwaliteit. Ze spelen gevarieerd, dwingend en worden goed en degelijk ondersteund door de drums en toetsen.

Dit alles brengt zoals gezegd pakkende nummers. The King Has Arrived, de eerste track van de cd is een stevig nummer, met een refrein dat lekker in je hoofd blijft dreunen. De gitaristen geven je gelijk het idee dat je in de middeleeuwen bent beland.

Wine And Woes bestaat volledig uit een dialoog van de koning. Tja, de vraag is of je daar op zit te wachten. Wellicht niet, maar het voegt wel degelijk wat toe aan het de beleving, daardoor is het wat mij betreft geoorloofd. A Game Of  Thrones is een wat rustiger nummer en komt meer in de buurt van progressieve rock, maar wordt toch afgewisseld met de superstrakke en snelle drums van Niels Janssen.

The Waterdancer heeft daarentegen weer een intro dat we vaker horen in de speed-metal. Snelle en repeterende drums, dominante gitaren en gitaarsolo’s. Wel wordt zanger Steijvers hier overschaduwd door de instrumenten. Achtergrondzangeres Stans Hoedemakers zorgt voor een apart tintje aan het nummer.

Ook Thruth In A Fool’s World is een folky nummer met zang van Steijvers die mij tijdens de intonatie meerdere malen doet denken aan die van Fish ten tijde van de eerste albums van Marillion.

Afgerond kan je als recensent uitermate tevreden zijn met deze frisse band in ‘draken en trollen land’. De vraag is of dit genoeg publiek gaat trekken om een succesverhaal te worden, maar ook voor niet metalheads is dit een aantrekkelijke cd..

Ruard Veltmaat