Armed CloudAlbum

In een interview met ex-collega Hans Ravensbergen voor Rockportaal vragen Remco van der Veen en Daan Dekker zich af hoe ondergetekende deze band heeft opgepikt uit alle inzendingen die we in 2012 kregen voor het Dutch Exposure Project. Het antwoord is eigenlijk heel simpel. Deze jonge band – met een gemiddelde leeftijd van zo’n 22-23 jaar in 2012 – viel op door enthousiasme en plezier in het musiceren. Ondertussen zijn de mannen vijf jaar ouder, maar het enthousiasme, de energie en het plezier in het spelen is gebleven en daarnaast is de band ook professioneler en serieuzer geworden.

Hun tweede album “Master Device & Slave Machines” is tot stand gekomen via een crowd-funding actie, waarbij de band al heel snel de opgebouwde fan-schare kon mobiliseren. Dat een jonge band heel goed met nieuwe media kan omgaan blijkt ook uit de videoclip, waarbij de figuranten en het publiek via een oproep op social media bij elkaar is gekomen.

Save Yourself start met het opstarten van het ‘Master Device’ en daarna stroomt het album als vanzelf door je speakers. De hoofdpersoon in de teksten van Wouter van der Veen komt in de eerste twee nummers naar voren en blijkt iemand te zijn die moeite heeft met het systeem en zich daarvan afkeert of in The Crack er zelfs aan onderdoor gaat. De muziek is wederom afzonderlijk van elkaar geschreven door de broers Van der Veen, met uitzondering van Warhead dat door drummer Rico Noijen is geschreven. Zo is in de nummers die door Remco van der Veen zijn geschreven een grotere rol voor de toetsen weggelegd en heeft Warhead een heel donkere en strakke beat, met een paar prachtige drumsolo’s. De teksten zijn naast de gebroeders Van Der Veen deze keer ook geschreven door Daan Dekker. Deze nummers tonen een rauwere Dekker als zanger en ook wordt hier het uiterste uit zijn stem gehaald. Een prachtige groepsinspanning dus, waarbij iedereen zijn steentje bijdraagt.

Het album handelt over onze huidige maatschappij waardoor we allen geïndoctrineerd worden door machtsbeluste, gestoorde en daarmee gevaarlijke wereldleiders en andere personen of stromingen die onze levens beïnvloeden. In Mobocracy is Daan Dekker de machtsbeluste gekozen dictator die door zijn volgelingen blind wordt gevolgd en toegejuicht. In Warhead horen we waar haat en verdeeldheid toe kan leiden en in Withered White krijgen we een lesje in manipulatie.

Wat muzikaal direct opvalt is de professionele groei die de band heeft doorgemaakt. De productie van “Master Device & Slave Machines” – wederom door Christian ‘Moschus’ Moos – is uitermate goed en vangt heel goed waar de band voor staat; de energie van een live-band met de aandacht voor elk instrument en elk detail van het nummer. Het album is steviger, energieker en heeft een meer donkere uitstraling. Het drumwerk van Rico Nooijen vormt de stevige basis voor het album, waarbij we zeker ook een paar keer mogen genieten van wat excellerende drumsolo’s. De basgitaar van Boris Suvee is ook duidelijk neergezet en klinkt zwaarder in de mix, hetgeen een extra vet geluid oplevert. De gitaarriffs van Wouter van Veen zijn zeer sterk aanwezig, op meerdere passages kunnen we hier dan ook veelvuldig van genieten. Het toetsenspel van Remco van der Veen komt een aantal keer fraai op de voorgrond met een specifiek geluid. Een nummer als Withered White krijgt hierdoor zijn symfonische karakter, maar ook in Mobocracy durven de toetsen het op te nemen tegen het gitaargeweld.

Eén van de hoogtepunten van het album vormt het nummer Warhead. Een enorm powervol nummer dat straks staat van de krachtige powerriffs, stevige drums en een zwaar basgeluid. Het middenstuk is rustiger opgebouwd met veel ruimte voor het toetsenwerk en een mooie gitaarsolo. Daan Dekker vergt in dit nummer het uiterste van zijn stem, waarbij zijn krachtige powerstem wordt afgewisseld met emotionele meeslepende zang, soms uitbarstend in een hogere tenorstem. Uitmondend in een kakofonie die enigszins doet denken aan de hoogtijdagen van Uriah Heep.

Armed Cloud vermengt meerdere invloeden van grotere rockbands in zijn muziek, zonder deze te kopiëren. Denk aan Black Sabbath met Dio, Queensrÿche met Tate, Fates Warning en Savatage, maar ook neo-progressieve invloeden van bands als Arena en IQ. Het begin van King Lear heeft zo een duidelijke knipoog naar Iron Maiden’s Fear Of The Dark.

Het epic nummer op het album dat net boven de tien minuten klokt is Dancing Spirit. Een balladachtig nummer dat mede dankzij de rustige voortkabbelende akoestische gitaar en sfeervolle toetsenspel een rustpunt is tussen het overige geweld. Een aantal tempowisseling en stevige (elektrische) gitaaronderbrekingen maken dat dit nummer zeker niet verveelt.

Armed Cloud bewijst met dit tweede album “Master Device & Slave Machines” dat ze tot de grotere binnen het progmetal genre behoren. Hun gevoelig symfonisch karakter met een power metal touch geeft Armed Cloud een eigen geluid. Als de band dit professioneel hoge niveau weet vast te houden, dan lijkt doorbreken onvermijdelijk…

Mario van Os