Artificial AstronautAlbum

De Amerikaanse band Artificial Astronaut is gevormd tijdens de lockdowns van 2020 in Akron, Ohio. Geboren uit frustratie en verveling die de pandemie de wereld bracht, hebben gitarist en toetsenist Michael Socrates en zanger, toetsenist Ian Kolarovsky hun eerste album “The Light Moon” geschreven en in 2021 uitgebracht. Dankzij de toevoeging van Fred Winkler op basgitaar, Cody Heichel op gitaar en Matthew Socrates achter de drumkit kon er daarna in een meer collaboratieve omgeving geschreven worden aan “Deep Black Out” zodat al snel deze tweede release volgde.

Deze oude muzikale kameraden wilden het geluid van de eerste plaat naar een hoger niveau tillen door meer tijd te nemen om de demo’s te schrijven en te arrangeren dat uiteindelijk tot “Deep Black Out” zouden worden. Op dit album speelt de band een alternatieve rock die gelinkt is aan metal, industrial, electronic en af en toe een beetje progressieve rock. Het ene moment klinken ze misschien als te radiovriendelijke AOR rock, het andere moment bieden ze veel meer dan dat. In elk geval is het een mix van genres geworden met als resultaat een energieke album dat nergens indut.

Alles draait om melodie die het best tot uiting komt in de overtuigende zang. Daaronder worden de stukken voortgestuwd door heerlijke vervorming van hun gitaarwerk en de heftigheid van hun forse riffs, terwijl de geluidsgolven van het toetsenwerk een muur van geluid opwerpen. De ritmesectie fungeert daarbij als stevige onderlaag om de boel strak bij elkaar te houden.

Na het nodige gebeuk in de eerste paar nummers is Lungs Of The Earth als enig instrumentaal nummer een mooi rustpuntje, helaas duurt het echter slechts twee minuten. Daarna wordt er meer tijd genomen om de nummers uit te werken. Af en toe wordt het complexer en zwaarder met als leidraad het onstuimige tempo. Het beste hebben ze bewaard tot het laatst. Life Has A Vein is veruit hun beste nummer en het meest gelinkt aan de prog metal traditie door een volumineuze basgitaar, verrassende synthlijnen en een voor hun doen excentrieke compositie aanpak.

Artificial Astronaut brengt geen vernieuwende prog metal met een complexe aanpak. Ze bieden een alternatieve invalshoek die toegankelijk is en waar de tweede helft van het album voor prog fans interessanter is dan het begin. Liefhebbers van hun land- en soortgenoten Not Otherwise Specified zullen dit album zeker waarderen.