AshadaAlbum

Als recensenten schrijven we er altijd flink op los. Dat vinden we leuk. “Circulation”, de debuut cd van het nog jonge Japanse damesduo Ashada is eigenlijk te mooi om er woorden aan vuil te maken. Toch ga ik het doen.

De zeven liedjes die de dames Tae en Midori op dit vrij korte album hebben gezet namen een half jaar opnametijd in beslag en dat terwijl er niet echt sprake is van een diepe gelaagdheid in de nummers. Hieruit mag je concluderen dat de muziek met de grootst mogelijke aandacht en zorg in elkaar is gezet. De mengeling van oriëntaalse folklore met prog en een beetje jazzrock, alsmede het opmerkelijke gebruik van accordeon en mandoline heeft een ingetogen en unieke sfeer opgeleverd die, nogmaals, het beste valt te beschrijven als zijnde ‘mooi’. Een ander woord kan ik zo gauw niet verzinnen. Toegankelijk misschien? Aandoenlijk of betoverend? Zelf noemen ze Renaissance en October Project als referenties, maar dat zal je mij niet horen beweren.

De dames hebben dit klusje niet helemaal zelf geklaard. Ze hebben dan ook hulp gekregen van een handjevol fijne gastmuzikanten. Temidden van Tae’s frele zangstem, het ingetogen pianospel van Midori en eerder genoemde partijen op accordeon en mandoline is het eerlijk gezegd de combinatie met de gastbijdragen die me zo enthousiast heeft gemaakt. Die gastbijdragen zijn niet onaanzienlijk. Van cameo’s is dan ook geen sprake. Nee, de gasten maken een vrij structureel deel uit van het Ashada geluid. Er zijn o.a. prachtige vioolpartijen van Akihisa Tsuboy die in het dagelijks leven deel uitmaakt van het vermaarde KBB. Op nagenoeg heel het album is de fraaie fretloze bas te horen van Dani, ook een KBB-er. Voor de drums en de gitaar hebben de dames een beroep gedaan op vrij onbekende muzikanten maar dat hoor je er natuurlijk niet aan af. Yo slaat lekkere ritme’s die door het accordeongezwier vaak walserig zijn te noemen en Yoneda weet met zijn gitaar altijd de juiste gloed aan te brengen in de muziek, zoals de bombastische fratsen in Neji.

Birth is een creatie van beide dames, maar voor al de andere nummers is Midori verantwoordelijk. De composities zijn op de piano tot stand gekomen. Deze speelt dan ook een centrale rol. Het album gaat van start met twee heerlijke instrumentale jazzrockers waarvan met name de wulpse viool van opener Kagi mijn Jean Luc Ponty-hart sneller laat slaan.

Met deze twee nummers begint “Circulation” ietwat misleidend, dat wel. Toch is de omslag naar het melancholieke Departure briljant. Kilo’s kippenvel hier, met dank aan de viool van Tsuboy. Departure is een droefgeestige aangelegenheid, maar het is er niet somber. De zang is weliswaar in het Japans, de zeggingskracht zal een ieder duidelijk zijn. Tae, die niet bepaald de beste zangeres is van Japan en omstreken, laat met haar kinderlijke stem horen dat een matige techniek geen belemmering hoeft te zijn voor een prachtige performance. Persoonlijk hoor ik haar tien keer liever zingen dan de meeste zogenaamde nachtegaaltjes.

A Girl’s Wish is met z’n veelzeggende emoties een soortgelijk nummer als Departure. Hoe welkom is deze pure muziek in het gejaagde leven van een progger waar de druktemakers van o.a. Dream Theater en Porcupine Tree de dienst uitmaken. Met het door beide dames gezongen Neji komt er wat meer intensiteit in het album. Slepende akkoorden zijn het gevolg. Als het fraaie Birth dan de plaat afsluit is het balen: “nu al?”.

“Circulation” maakt zeer nieuwsgierig naar een opvolger. Die moet er komen. Hebben jullie dat gehoord vrouw Tae en Midori? Dat moet!

Dick van der Heijde