AshbyAlbum

Het uit Duitsland afkomstige Ashby bracht in 2013 al een ep uit met de titel “A Question Never Heard”. Ruim twee jaar later is het dan tijd voor het ‘echte’ debuut met de eerste volledige plaat. Het titelstuk van de ep is ook op het nieuwe album te vinden, waarop voor de rest louter nieuwe nummers te horen zijn. Daar waar genoemde ep nogal ongemerkt aan de progressieve wereld voorbij is gegaan, zal “Fragmental” voor meer naamsbekendheid gaan zorgen.

De groei in naamsbekendheid zal voor een deel op het conto komen van zangeres Sabina Moser’s deelname aan de Duitse variant van het televisieprogramma ‘The Voice’ , maar het doet absoluut afbreuk aan de kwaliteit van de muziek om dat als enige reden aan te wijzen. De zeven nummers op het album laten zonder uitzondering horen dat deze jonge Duitsers wat in hun mars hebben. De muziek is heerlijk symfonisch en het album loopt over van de spannende tempowisselingen. Omdat de muziek hier en daar wat naar prog metal neigt, is Dream Theater uiteraard weer één van de voorbeelden, echter zonder te vervallen in de notenspugerij die genoemd voorbeeld nog wel eens op de wereld los wil laten. Mede door het af en toe frivole toetsenspel van Joel von der Heiden zijn  bands Haken en af en toe zelfs Collage goed vergelijkingsmateriaal.

Genoemde toetsenman heeft sowieso een glansrol op dit album. Met name op het prijsnummer Aether A Lunar Year laat hij horen wat hij in zijn mars heeft. Het is een machtig epos dat bol staat van de tempowisselingen die ervoor zorgen dat de dertien minuten die het nummer duurt zo voorbij zijn. De gemiddelde duur van de nummers klokt boven de negen minuten maar zijn nergens te lang. Voldoende spanning dus om de luisteraar te boeien.

Toch is er wel een puntje van kritiek te noemen. Het is onmiskenbaar dat Sabine Moser over kwaliteit beschikt om als zangeres te functioneren. Echter heeft ze de neiging om voortdurend met een soort van hijgerig raspje te zingen. Het zal voor sommigen misschien een pluspunt zijn, maar bij ondergetekende zorgde het af en toe voor wat irritatie. Het deed me eigenlijk afvragen hoe dit album zou hebben geklonken met een andere zanger(es). Het zou dan misschien écht een fenomenale plaat zijn geworden.

Duitsland heeft al behoorlijk wat grote namen in de progrock voortgebracht. Ashby hoort daar vooralsnog niet bij, maar bezit zeker potentie om, als er hier en daar wat puntjes verbeterd kunnen worden, die richting uit te gaan.

Ralph Uffing