AsiaAlbum

Voor diegenen die de afgelopen decennia onder een steen hebben geleefd: Asia is een multi-platina verkopende, wereldwijde superster rockband uit Engeland, opgericht in Londen in 1981.

En ze vierden vorig jaar hun 40e verjaardag. “The Official Live Bootlegs Volume One” 10 cd-boxset bevat enkele van de meest rauwe en intieme liveshows van Asia van over de hele wereld van 1982 tot 2010. Het gaat om vijf shows: Buffalo, VS, 1982; Worcester, VS, 1983; São Paulo, Brazilië, 2007; Tokio, Japan, 2008 en Londen, Verenigd Koninkrijk, 2010. Elke show wordt op 2 cd’s weergegeven.

Deze vintage liveoptredens zijn ondergebracht in een box met prachtig ontworpen, originele kunstwerken van de fabuleuze schilder en (huis)kunstenaar Roger Dean. Dit is audio voor alle vijf voorheen nooit uitgebrachte concerten afkomstig van hoogwaardige, originele mengtafel geluidsbronnen. De boxset bevat ook een boekje van twaalf pagina’s met zeldzame bandfoto’s en toelichting van Asia-expert Dave Gallant. Er is bovendien een verzameling van 24 nummers als download beschikbaar, een soort van “Best of”. Eerder dat jaar bracht de band ook al een andere verzamelaar uit, “The Reunion Albums 2007-2012”; vijf cd’s met de albums die de band, in de oorspronkelijke bezetting, in die periode uitbracht.

Nou zijn wij bij Progwereld niet erg happig op verzamelalbums en maar in mindere mate fans van live-albums. En dit is een combinatie van beide, terwijl het ook nog eens min of meer om bootlegs gaat in termen van kwaliteit. Dan zijn er binnen het team maar weinig personen die zich geroepen voelen om daar wat over op papier te zetten, toch ga ik een poging wagen, op basis van die eerder genoemde download weliswaar. De vraag dringt zich al snel op: is dat nou allemaal wel nodig, een 10 cd box, en meer belangrijk, heeft het een toegevoegde waarde? Dat eerste moet je maar aan de artiesten en de platenmaatschappij vragen. Het tweede kan ik wel proberen een beetje te beantwoorden.

De echte Asia afficionado zal ongetwijfeld al alle officiële live-albums van de band in zijn/haar bezit hebben. En waarschijnlijk ook nog wel een stapeltjes illegaal opgenomen werkjes. Bovendien laat de kwaliteit van dit soort materiaal nog wel eens te wensen over. Maar toch zou ik het niet zomaar willen afdoen met de kreten ‘overbodig’, ‘geldklopperij’ of ‘ondermaats’. Allereerst is het een alleraardigst overzicht door de decennia heen van deze uitzonderlijke supergroep, zonder overdubs of wat voor achteraf verfraaiing ook, gewoon zoals de aanwezigen in de zaal het hoorden. Maar daarnaast staan er een enkele kleine juweeltjes op die zonder meer de moeite waard zijn.

Zo start de compilatie set met de oudste live opnames ooit van Asia, in mei 1982 in Buffalo, Verenigde Staten, of all places. Daar werd bijvoorbeeld het relatief onbekende Midnight Sun gespeeld. Naast alle nummers van het onovertroffen titelloze debuutalbum, net twee maanden uit. Maar ook Howe’s solospot uit een optreden in Worcester, VS in augustus 1983 mag er zijn. Met de medley Beginnings/Valley of Rocks/Clap speelt hij in een op zijn zachtst gezegd onrustige zaal een paar kleine juweeltjes die niet vaak werden gespeeld. Op Clap na dan. De versie van dat laatste nummer, The Clap, in Brazilie 2007, krijgt een klein stukje Concerto in D movement van “The Steve Howe Album” uit 1975 mee, maar dan akoestisch natuurlijk, heerlijk en verrassend tegelijkertijd. Kijk, dat zijn nou leuke dingen voor de mensen. Dan is Clap maar een afgezaagd en ordinair deuntje.

Ook interessant is de gitaarsolo die diezelfde Howe toevoegt aan de ELP klassieker Fanfare For The Common Man tijdens voornoemd optreden in Brazilië. Het zou zeker Keith Emerson’s goedkeuring hebben kunnen wegdragen. Ook de vrijwel akoestische versie van The Smile Has Left Your Eyes in Tokyo, Japan, mei 2008 met Howe op Dobro en emotionele zang van John Wetton mag er zijn. En dan moesten ze die avond nog een complete tweede show geven.

De nummers klinken energiek, ruw en bijna rauw, de mix is verre van optimaal, ook niet zo gek natuurlijk. Vooral bij de show uit 1982 is de basgitaar veel te geprononceerd aanwezig. De zang is rommelig, Howe vergeet de tekst bij tijd en wijle. Maar dat draagt wat mij betreft zeker bij aan de charme van de opname, gemaakt luttele tijd na het uitkomen van hun debuutalbum tijdens de tiende live show ooit van de supergroep. Naarmate de jaren vorderen neemt ook de geluidskwaliteit toe. En verdwijnen de ruwe kantjes als sneeuw voor de Aziatische zon. Helaas.

De toevoeging ‘Volume 1’ suggereert dat er meer op komst is. Ik ben benieuwd wat er nog allemaal aan oud materiaal in de kluizen van de overgebleven drie heren ligt. Dan kom ik nog even terug op die vraag over de toegevoegde waarde. Ik zal kort zijn ditmaal: zeker, als je Asia fan bent staat hier absoluut interessant materiaal tussen. Of je dan de hele box moet kopen weet ik niet, maar de verzamelaar/samenvatting die ik vanaf mijn pc afspeel is zeker de moeite waard. Al is het maar om die ruwe kantjes en de kleine juweeltjes.