AstraAlbum

In Nederland is de Italiaanse band Astra nog niet overdreven bekend, maar in Italië worden deze mannen momenteel als toonaangevend in de progmetal scene gezien. Volgens publiek, kenners en muziekpers uit dat land is deze formatie de belofte voor de toekomst en worden ze geacht de ‘metal eer’ van Italië in de toekomst hoog te houden. Of ze dat met dit album lukt is echter de vraag…

Om dan maar gelijk met de deur in huis te vallen, het klinkt allemaal bijzonder aantrekkelijk wat ons voorgeschoteld wordt. Het fundament onder de muziek is een flink portie powermetal aangevuld met  AOR invloeden en een zanger die het beluisteren van “From Within” meer dan de moeite waard maakt. De inspirerende bands zijn in eerste instantie duidelijk te horen, ik noem er een paar; Symfony X, Dreamt Theater en zelfs – wellicht onverwacht in deze hoek – Queen. Dat de invloed van Dream Theater erg naar voren komt is logisch, de band weet het klaar te spelen om in 2002 de verkiezing ‘beste Dream Theater tribute band’ van Italië te winnen. De band is opgericht in 2001, in eerste instantie als instrumentale band, later aangevuld met zanger Titta Tani. In 2006 brengen de formatie hun eerste album onder een klein Grieks metal label uit. Ondanks die invloeden is het niet direct een kloon van de genoemde bands, je hoort genoeg dingen die de variatie van het album vasthoudt.

De muziek is dus goed en vakkundig gecomponeerd, maar wat deze cd extra brengt is wat mij betreft zanger Tani. Mijn hemel, wat heeft die man een gouden stembanden! Zijn stem is krachtig en doet op sommige momenten denken aan Jorn Lande, dan weer als Jon Bon Jovi, James La Brie, maar ook Freddy Mercury komt in de buurt. Daarbij ben ik er van overtuigd dat u wellicht weer iemand anders in zijn stem hoort.

Over The Hills begint met een intro dat doet denken aan een andere populaire Italiaanse metal band; Lacuna Coil, maar daarna schakelt de band resoluut over op een flink portie powermetal. Gelukkig is dat zonder de overdreven gitaar virtuositeit die we vaker in dit genre vinden. Bijvoorbeeld het grote voorbeeld van deze band, Dream Theater, heeft daar natuurlijk een handje van. Dit wil niet zeggen dat we geen gitaarsolo’s vinden op dit album, daar wordt kwistig mee gestrooid al is het nergens ‘overdone’. De solo’s staan in dienst van het nummer. In Promise You Made kan je horen wat ik bedoel met de veelzijdigheid van de zanger. Op sommige momenten lijkt het of er een duet gezongen wordt tussen Jorn Lande en James La brie. Geniaal! Memories Remain is samen met Hypocrisy één van de pronkstukjes van dit album, met heerlijk gitaarwerk van Sivlio D’onorio, die niet onverdienstelijk zijn stempel weet te drukken op “From Within”.

Nu maar even mijn vergelijking met Queen aansnijden. Luister  naar Never say Goodbye en je bent ervan overtuigd dat je hier te maken hebt met een wederopstanding van Freddy Mercury. Dit nummer kon dus zo uit de Queen school komen, zo groot is de overeenkomst. Eerder in het album werd ik al verrast door de Queen-achtige koortjes op de achtergrond, Simple Mind is daar een goed voorbeeld van, maar bij deze track is de gelijkenis wel heel bijzonder.

Al met al is dit een album wat niet gemist kan worden door de powermetal liefhebber. De muziek klinkt stevig, melodieus en is bovengemiddeld geproduceerd. Misschien niet het album van het jaar, maar zeer zeker geschikt voor de liefhebber van powermetal.

Ruard Veltmaat