AsZensionAlbum

Wie wel eens naar een kookprogramma kijkt, weet dat het combineren van veel ingrediënten een risicovolle onderneming is. Bepaalde onderdelen kunnen elkaar zo erg in de weg zitten dat het resultaat niet te eten is. Het komt echter vaker voor dat het voortbrengsel uitmondt in een smakeloze ratjetoe. Voor muziek geldt hetzelfde. Toen ik las dat Aszension niet enkel progrock en metal vermengt, maar hieraan ook nog eens spacerock en etnische soundtracks probeert toe te voegen, maakte ik me zorgen. Komt hier wel een smaakvol product uitrollen. Helaas bleken mijn zorgen niet geheel onterecht.

Hoewel deze plaat verre van vervelend is, moet ik helaas concluderen dat dit album inderdaad smaak mist. Het openingsnummer, Metamorphosis, illustreert dat eigenlijk al gelijk. De metal riffs blijken namelijk haaks te staan op de etnische invloeden. Van een echte vermenging is geen sprake. Zeker na meerdere luisterbeurten komt de oppervlakkigheid naar boven drijven. Bepaald geen sterke manier om een album te openen.

Het volgende nummer, Astral Projectio, is gelukkig een stuk beter. De drums zorgen voor veel spanning en een slim getimede break, na tweeënhalve minuut, doet zelfs het beste vermoeden. De gitaarsolo vind ik echter wat inspiratieloos en de band lijkt geen manier te kunnen vinden om de spanningsboog tot een goed einde te brengen. De luisteraar moet het doen met een ronduit luie fade-out. Erg jammer! Het is overigens niet het enige nummer dat op zo’n gemakzuchtige manier eindigt. Dat doet  vermoeden dat de band inspiratie mistte tijdens het maken van dit album. Dit merk je ook duidelijk aan de bonustrack Another Night. Deze cover voegt niets toe aan het origineel van Camel.

Zou de langste compositie op deze plaat, Spectral Dynasty Pt I-III dan voor wat verfrissing kunnen zorgen? Het nummer begint in elk geval erg goed! Een mooie intro die uitmondt in een lekker stuwende gitaarrif. Deze gitaarpartijen leiden ons echter naar een doodlopend spoor en dat is tevens het gevoel wat ik krijg bij de rest van het album. Richtingloosheid is dan misschien ook het woord dat “Portals” het beste beschrijft.

Eigenlijk overtuigt enkel het titelnummer. Goed, deze compositie heeft nog steeds geen overtuigende climax, maar wat hier ten gehore wordt gebracht, is wel heel smaakvol. De fluitmelodieën zijn lekker pittig en de orgelpartijen geven Portals een lekkere nasmaak.

Ondanks alle invloeden is dit album vooral een grijze muis. AsZension komt soms met aardige melodieën, maar de muziekstijlen die de band op dit album combineert, communiceren te weinig met elkaar. De muziek klinkt hierdoor richtingloos. Een paar nummers hebben net wat meer overtuigingskracht. Ze doen de hoop opleven dat de band in de toekomst wel met echt wat interessants kan komen. AsZension ontstijgt op dit album helaas nergens de middelmaat.

Luke Peerdeman