At VanceAlbum

Er staan twee jongens in een platenzaak.
Vraagt de ene aan die andere: “hé, heb jij de nieuwe cd van At Vance al gehoord?”
Zegt die andere: “nee, nog niet, zullen we hem samen even gaan beluisteren?”

Zo gezegd zo gedaan! De koptelefoons gaan op en vijftig minuten later zetten de knapen hun gesprek voort.

Zegt die ene: “dit is helemaal geen nieuwe cd van At Vance, dit is de vorige “The Evil In You” uit 2003!”
“Welnee man”, zegt die andere. “Dit is echt de nieuwste, kijk maar naar het hoesje en de titels van de nummers”.

Zegt die ene: “verrek, je hebt gelijk, maar ik hoor nauwelijks verschil in de liedjes. Het lijkt wel of ze alleen de titels veranderd hebben”.

Zegt die ander: “eerlijk gezegd hoor ik ook weinig nieuws. Dan zullen ze wel in een creatieve dip zitten. Ik ga “Chained” in elk geval niet aanschaffen. Ik heb geen behoefte aan gekopieerde cd’s, die kan ik thuis net zo goed zelf maken”. “Ik ben het helemaal met je eens”, zegt de ander.

Gedesillusioneerd en een teleurstelling rijker druipen de jongens af.

Bovenstaande voorstelling van zaken is natuurlijk lichtelijk gechargeerd, maar in essentie klopt de eindconclusie wel. Er valt gewoon weinig opwindends te beleven aan “Chained” van het Duitse melodieuze power metal kwartet At Vance. Zo simpel is het. Het is een herhaling van zetten, een opgewarmde hap. Kwalitatief valt er weinig op deze release aan te merken. De productie is prima, de individuele muzikanten staan hun mannetje, maar compositorisch is de creativiteit tot een bedenkelijk niveau gedaald. De ideeënbron van bandleider / gitarist Olaf Lenk lijkt bijna tot op de bodem te zijn opgedroogd. Ten opzichte van het vorige album is er niet eens sprake van een stilstand, hetgeen al fnuikend is voor welke band dan ook, maar zelfs van een achteruitgang in ontwikkeling. Daar komt nog eens bovenop dat zanger Mats Leven (ex-Yngwie Malmsteen), die op “The Evil In You” uit 2003 voor het eerst zijn opwachting maakte, lang niet zo overtuigend klinkt als de vorige keer. Het is moeilijk aan te geven waar hem dat precies in zit, maar zijn stembanden lijken niet in optimale conditie geweest te zijn ten tijde van de opnames. Hij heeft in het verleden meermaals bewezen veel beter te kunnen.

De grootste veranderingen in het kamp van At Vance moeten we zoeken in de personele sfeer. Zo maken we kennis met de nieuwe bassist John ABC Smith (ex-Gallows Pole) en drummer Mark Cross (ex-Metalium en Helloween). Niet dat deze veranderingen veel uitmaken voor het bandgeluid, maar dat is uit het bovenstaande verhaal al overduidelijk te distilleren.

Veel meer woorden hoeven er eigenlijk aan “Chained” niet vuil gemaakt te worden. Luister en oordeel zelf. Een echte aanrader is dit zeker niet, hooguit voor mensen die Hans Anders een warm hart toedragen (Hans houdt van herhaling!). Of voor lieden die leuke hoesjes sparen. Maar goed, wie heeft er zestien tot achttien euro over voor alleen een fraai gestileerde buitenkant!

Joost Boley