Autumn ChorusAlbum

Heimwee naar een vervlogen Arcadië, niet zelden een vervlogen Engeland, is een muzikaal thema dat nogal eens opduikt. Een recente loot uit deze tak is het inderdaad Britse kwartet Autumn Chorus dat in 2007 opgericht werd en dat in 2011 zijn debuutalbum “The Village To The Vale” digitaal uitbracht. Een jaar later is de tijd rijp voor een fysieke release op het onvolprezen Altrock-label.

“The Village To The Vale” bestaat uit zeven nummers die tezamen 52 minuten klokken. De muziek is pastoraal te noemen en dat is dan een understatement. Een warmbadderige mix van folk, post-rock en modern klassiek komt voorbij. Een en ander is overgoten met melancholisch badschuim dat we doorgaans vooral bij Scandinavische progbands aantreffen. Het eindresultaat bevindt zich ergens nabij het punt waar de wegen van bands als Big Big Train, Midlake, White Willow en vooral Sigur Ros elkaar kruisen. Voeg daarbij dat het stemgeluid van Robbie Wilson in de buurt komt van dat van Morten Harket (a-ha) en we hebben toch een prettig vreemde eend in de bijt te pakken.

Autumn Chorus heeft ruim voldoende eigen smoel om niet als de zoveelste kloon in progland weggezet te worden, maar dat wil niet zeggen dat “The Village To The Vale” louter hosanna is. Na een prettige eerste indruk ebt het momentum wat weg en ligt in de trage melodieën enige eentonigheid op de loer. Het duurt tot het vierde nummer Thief eer er plotseling wat pit in de muziek komt. De energie wordt vervolgens even vastgehouden, maar het komt wat laat.

Rosa is qua speelduur de uitschieter en speelt op archetypische wijze met oprekking, opbouw en ten slotte een welhaast bombastische climax. Het onderscheid met de kortere nummers is verder wat te onduidelijk om automatisch van een hoogtepunt te spreken, maar het nummer verdient zijn plek. Met Bye Bye Now eindigt het album bij benadering zoals het begon.

Met “The Village to the Vale” heeft Autumn Chorus een redelijk veelbelovend debuut dat zijn platencontract en fysieke uitgave beslist verdiend heeft. Iets meer dynamiek zou een eventueel vervolgalbum nog beter kunnen maken.

Casper Middelkamp