Het is herfst… Prachtige bruinrode bladeren dwarrelen naar beneden. Het einde van een tijdperk en het begin van iets nieuws. De zomer is definitief ten einde. Foto’s komen terecht in het album en zuchtend wordt er teruggekeken naar wat eens was. Laten we niet té nostalgisch worden, want alles is nu wel aan het doodgaan, maar de afbraak vormt wel de compost waarop nieuwe hoop mag groeien.
Aansprekende muziek uit het Noorden van Nederland, waar het leven goed is. Het is een blinde en wellicht uitnodigende vergelijking om Autumn zomaar naast de oude The Gathering of Within Temptation te leggen, al zou je dat op grond van de teksten verwachten. Toch wijkt het muzikaal af van de geplaveide Gothic paden en begeeft hun stijl zich meer dan eens in de richting van de Progmetal giganten.
Ik zal niet dralen om de aloude discussie over originaliteit maar eens flink onder een hoop aarde te schuiven, want mijn inziens is kwaliteit een veel vruchtbaardere grond om muziek op te beoordelen. En dat is in dit geval verrassend hoog. De composities zijn ook nog eens bijzonder weelderig uitgewerkt wat als resultaat geeft dat er daadwerkelijk iets gebeurt binnen het tijdsbestek van 5 minuten. Eigenlijk evenals de verandering van seizoen nodig is om de cyclus van leven en dood rond te krijgen, kennen de songs prachtige overgangen in stemming. Kleuren van groen naar bruinrood.
The Coven (The Witch 2) presenteert zich als een vliegende creatuur die met een welhaast donkere inslag gelijk de toon zet voor het album. Verwacht derhalve geen teksten die je inspireren om vrolijk de tango te gaan dansen. Onder het mom van ‘donker kan ook mooi zijn’ banen de woorden zich een weg door de modder van het gevoel, terwijl de instrumenten zich een Dream Theater imitatie laten welgevallen. Agressief en op de man/vrouw af! Gospels In Dusk is van dezelfde ‘bezem’ een pak. Tijden van het machtige “Images And Words” herleven in Gallery Of Reality. De intro van het genoemde theater van dromen staat als een stevig huis en Autumn bewijst daarmee een breed scala aan stijlen aan te kunnen.
De stem van zangeres Nienke de Jong is niet zo duizelingwekkend hoog zoals bijvoorbeeld in het gotisch genre meer regel dan uitzondering is, maar dat levert wat mij betreft een fors pluspunt op. Hoge zang mag dan wel indringend en mooi klinken, maar het is op de lange duur vermoeiender voor de oren dan het type ingedamde zang. Wat niet gelijk wil zeggen dat er zonder passie wordt gezongen en er geen sprake is van emotionele uithalen. Trouwens met Syb Van De Ploeg heeft de groep alles uit de kast getrokken om het maximale uit de zang te halen en er is zeker progressie gemaakt ten opzichte van het debuut. De grunts zijn gebleven, komen nu en dan in beeld, maar ze verschijnen als iets mysterieus in de ochtendmist, net genoeg om een onheilspellende sfeer neer te zetten en dan even plotseling als hun komst te verdwijnen.
This Night (met grunt) is een uitschieter, door de constante versnellingen krijgt het een energiek karakter! Het herbergt een heel ander karakter dan het plechtige Solar Wake, compleet met begeleidend Scorpions Still In Love With You gitaar. En heel mooi stuk, waarin zelfs fluit opduikt (wel veel te kort). De Jong tovert daarbij hele mooie klanken uit haar keel. Zeer geslaagd te noemen.
Het wachten is op de zomer voor Autumn en wat mij betreft is de warmte al voelbaar. “Summer’s End” is het einde, maar ook het begin. Als je in de stemming bent voor een groep die nog de naïviteit van de jeugd kent en alle ruimte heeft om te groeien, twijfel dan niet om deelgenoot te worden van hun wereld.
Ton Veldhuis