
Ayden bestaat uit een viertal muzikanten uit Poznan, Polen. Hun eerste album “Identity” zag in 2017 het licht. Aan dit tweede album werd tussen 2019 en 2024 gewerkt. Tijdens de coronapandemie werd overwogen het bijltje erbij neer te leggen, maar ze besloten toch verder te werken. Dit postrockkwartet stond eerder op het podium met de landgenoten van onder andere Retrospective en Votum.
Je mag lekker pittige instrumentale postrock verwachten, met stevige hints van progressieve rock en filmische passages. Met twee gitaristen in de gelederen is dat instrument sterk vertegenwoordigd. Dat weten ze prima in balans te houden. Zowel in de begeleiding als in solo’s klinkt het allemaal zeer solide. Old New is een mooi voorbeeld van hoe sterk het gitaarwerk is. Het sleurt je alle kanten op, maar vliegt nergens uit de bocht. Je hoort zowel melodische solo’s als solo’s waarbij de noten om je oren vliegen. Dit alles ondersteund door een sterke ritmesectie, waarin drummer Filip Słowiakowski positief opvalt.
In Bottom Of The Ocean zit vooral veel sfeer. Het gitaargeluid is afwisselend. In het eerste deel wordt nog behoorlijk stevig uitgepakt, maar in de laatste twee minuten wordt het gaspedaal volledig ingedrukt. De bluesy sfeer bevalt mij wel en dit had best langer mogen duren. Afsluiter en langste nummer Foghorn Dancer bevat ook de meeste afwisseling. Zo hoor je een indrukwekkende drumsolo en toffe elektronische invloeden. De gitaarerupties zijn goed gedoseerd. Dit viertal is goed in staat om je aandacht vast te houden.
Zo is “Seadrift” een prima postrockalbum, niet meer, maar zeker ook niet minder.