Balloon Astronomy

Balloon Astronomy

Info
Uitgekomen in: 2011
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: eigen beheer
Website: Balloon Astronomy
Bandcamp: Balloon Astronomy
MySpace: Balloon Astronomy
Tracklist
Crows In The Field (1:26)
Even Odds (4:47)
Roots Run Deep (5:13)
The Odyssey (6:37)
Gentle Day (1:22)
Sourness Of Days (4:07)
By The Strange Water's Edge (5:26)
Eagle (5:33)
Sigmoid Fletcher (3:33)
Summer Suite:
One Summer (6:00)
For Jackie (2:40)
Summer Afternoon (3:56)
Jim Ledger: zang, gitaren, basgitaar
Glenn Little: toetsen, fluit, charango, ukelele, gitaar
Met medewerking van:
Nick D'Virgillio: drums
Harry Johnson: zang
Mike Keneally: gitaar
Jason Smith: drums
Max Werner: klarinet
Balloon Astronomy (2011)

Als je als Amerikaanse band een album uitbrengt, waarop onze ‘eigen’ Max Werner klarinet speelt, dan verdien je op zijn minst de aandacht van Progwereld. Als je plaat dan ook nog bovenmatig geslaagd is, verdien je een lovende recensie. Bij dezen.

Op de website van de band vertellen Jim Ledger en Glen Little, die samen de harde kern vormen, dat ze beïnvloed zijn door Genesis, Spock’s Beard, Elton John en Cat Stevens. Toch klinkt deze muziek niet als een allegaartje. Ik hoor er zelf Anthony Phillips in, en een kruising tussen Echolyn en Crowded House in, maar ik zeg het eerlijk: ik heb al wat gedronken. Wat iederéén kan horen: uitstekende composities, erg sterke samenzang, vakwerk. De heren beheersen hun instrumenten maar verliezen zich niet in krachtpatserij, Balloon Astronomy wordt nergens ruig maar maakt zeker geen flauwe muziek.

De gasten die ze bij het album hebben betrokken zijn niet de minste: ex-baard Nick D’Virgillio en Mike Keneally zijn niet de minsten en dan heb ik het nog niet over die waanzinnige klarinetpartij van Werner in By The Strange Water’s Edge. Het draagt allemaal bij aan de prettige sfeer die de plaat uitstraalt, van de schitterende hoes tot en met de fraaie productie. Draai de plaat op je ‘goeie’ installatie, niet alleen in de computer. Hij is het waard!

Eén kanttekening moet gemaakt worden voor de toevallige luisteraar: je moet het album wel een paar keer draaien. Hoe toegankelijk het ook is, als je er niet even mee geleefd hebt zou je het ook wat saai kunnen vinden. Het is allemaal wat netjes, niet echt braaf maar bepaald ook niet ondeugend, bij eerste beluistering lijkt het wellicht wat eentonig. Dat zou jammer zijn, want onder die wellicht wat té glanzende schil zit een heel bijzondere vrucht. Rijke muziek met stille passages, knappe arrangementen, vermenging van stijlen en veel diepgang. Liefhebbers van klassieke prog horen Mellotrons en absoluut veel ouwe Genesis, maar daarmee is de plaat bepaald nog niet ouderwets. Hoe vaker ik de muziek draaide, hoe meer ik onder de indruk was.

De plaat eindigt met een absoluut juweel: de Summer Suite is helemaal geen zonnig verhaal, het is juist een kennelijk waargebeurd – melodrama. Maar die dubbele lading geeft het stuk juist extra kracht. Daarmee is dit het perfecte sluitstuk van een prachtig album dat veel meer bekendheid verdient.

Erik Groeneweg

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder.

Send this to a friend