BalloonAlbum

2007 zou alsnog wel eens een mooi jaar voor de Nederlandse prog kunnen worden… in het bijzonder voor de Noord-Hollandse prog. Na een sterke nieuwe plaat van Profound, komt er nu vers bloed uit de regio Alkmaar/IJmond in de vorm van Balloon. Laten we eens van dit verse bloed proeven en kijken wat de band ons te bieden heeft.

De muziek van Balloon laat zich lastig in een hokje stoppen en dat is in dit geval positief. Pink Floyd is een alleszins redelijke referentie, maar dan met een wat hoger rock-met-ballen-gehalte. De muziek kent beslist een psychedelische inslag, maar dat staat gitaargeoriënteerdheid niet in de weg. De bekende progelementen, zoals daar zijn solopartijen voor de diverse instrumenten, tempowisselingen, niet-standaard ritmen, zijn allemaal aanwezig, maar beter dan dat, ze zijn ook allemaal functioneel aanwezig.

Dit wordt meteen duidelijk in het openingsnummer All Yours: in de basis een eenvoudig goed liedje, maar met een fantastisch meerledig instrumentaal tussenstuk waarin de heren allemaal hun kunnen tonen. Foe? biedt de ruimte voor langere psychedelische variaties. Het drumwerk van Michiel van Horssen is gevarieerd en inspirerend, al gaat er soms een slag de mist in. Waarschijnlijk een (financiële) productiekwestie. De kortere nummers zijn wat poppier (lees: blijven wat meer tot alleen een liedje beperkt). Dissolve Unseen vind ik van de twee nummers die rond de vijf minuten klokken het sterkst: wat haalt die Jos Commandeur een hoop uit zijn snaren!

Eclecticisme is het viertal ook op de rest van de plaat niet vreemd. Luister maar eens naar de mediterrane gitaarklanken die het eerste deel van Beat Me Up aankleden, voordat we weer in een psychedelische jam vervallen. Dergelijke uitweidingen vormen toch (nipt) de grootste gemene deler van de plaat. Voor de rest doet de overal-en-nergens benadering me wel wat denken aan het Amerikaanse ‘aparte gezelschap’ Phideaux.

“Motivation” eindigt met een heuse epic. Liefst zeventien en een halve minuut duurt It’s Still Today. Dat de gevoelslengte hiervan een stuk korter is, mag eigenlijk niet meer verbazen na de eerste zes nummers: hoewel bij zo’n hoog jamgehalte de generiekheid voortdurend op de loer ligt, slaagt de band er in elk nummer ook echt uniek te maken. De jams werken daarbij steeds voldoende naar een hoogtepunt toe om lengte irrelevant te maken. Individuele momenten roepen hier en daar een bekend gevoel op, maar het totaalplaatje is nieuw.

Het is nog steeds vandaag, maar wel zijn we ongemerkt een uur verder gekomen. Deze mix van goede liedjes én spannend uitgesponnen instrumentenwerk heeft een frisheid die ik voor mijn gevoel in jaren niet gehoord heb. Balloon kan nog een grote band worden.

Casper Middelkamp