Barclay James HarvestAlbum

Voor de 2021 heruitgave: zie onderaan deze recensie.

Gestoken in één van de mooiste hoezen aller tijden, is “Time Honoured Ghosts” van Barclay James Harvest een klassieker van grote hoogte, doch niet zo verpletterend als zijn voorganger, het jaar eerder uitgekomen “Everyone Is Everybody Else”. Kort gezegd, de plaat is nog consistenter dan zijn voorganger, maar ontbeert échte hoogtepunten. De productie is wat helderder, dankzij een andere producer, maar daardoor ook iets minder warm. Ik kan zelfs stellen, een stuk minder warm.

De kracht van “Time Honoured Ghosts” zit hem in zijn lente-achtige karakter. Als het mooie weer over ons is, kan ik daarom met klem aanraden te doen zoals ik deed voor het schrijven van deze recensie. Neem je draagbare cd-speler, of zet hem op je MP3-speler. Pak je fiets en zoek de natuur op. Of wandel een lang stuk door de natuur. Juist dan gaat de plaat enorm leven, want het vormt dan de perfecte soundtrack voor een mooie, zonnige dag. Maar, vergis je niet.

Als je het heel goed doet, neem dan ook wat fruit mee. Wat sinaasappels, wat druiven en perziken. En neem wat tuinkers mee, kaas en broodjes. Eet het naar smaak en hoor de Beatles-referenties in de hit Titles, in Nederland een redelijk grote hit en drink wat jus d’orange. Klap mee als je de ‘let it be- let it be’ regels hoort. Mijmer over het leven, de liefde en je ervaringen als je John Lees hoort zingen wat hij zoal ervaart. In In My Life, de mooie opener, zingt hij dat hij veel heeft meegemaakt. One Night, zijn afsluiter, gaat daar nog wat gedetailleerder op in. Bedenk dat hij het lief klinkende Hymn For The Children bedoelde als anti-oorlogsliedje, daarmee een traditie voortzettend van de vorige albums.

Mijmer mee over het leven. Bespiegel je aan de filosofische gedachten, bijna Christelijk zelfs van (je zou het niet verwachten) Les Holroyd en Wooly Wolstenholme. Holroyd roept de Here aan in Sweet Jesus, maar een religieus nummer kan je het niet echt noemen. Wolstenholme heeft in zijn enige compositie de angstige hoop dat we na het graf zullen overleven, maar in zijn Beyond The Grave klinkt hij door de bombastische instrumentatie en het gebruik van een heus koor, nou niet echt zeker van zijn zaak. Maar ja, wie wel?

Zie je een vlinder langs je fladderen? Dat zou me niks verbazen. De vlinder, vanaf het begin af aan het embleem, logo en troetelkindje van Barclay James Harvest wordt door Holroyd vereeuwigd in Jonathan en ook Moongirl, twee beeldschone tracks. De productie van de plaat is warm doch niet wollig. Het heeft zelfs ergens een beetje een country-feel, wat ook niet raar is, want producer Eliot Mazer was eerst verantwoordelijk voor onder meer Linda Rondstadt, Janis Joplin en had pas “Times Fades Away” van Neil Young geproduceerd.

Komen er onderweg wat donkere onweerswolken voorbij? Het lijkt zowaar wel of de herfst zich aandient. Misschien had je toch beter een zomerjasje kunnen meenemen. Holroyd heeft het niet makkelijk als ie zingt ‘scenes of better days are pictured in my head’ of ‘I don’t know why or where of who I am’ in Sweet Jesus. En heel Song For You lijkt wel een respectvol afscheid van een oude liefde, een thema waar velen zich mee kunnen vereenzelvigen. Emotionele teksten van de hand van de voor een zo sterk behaarde man zo hoog zingende bassist. Mooi.

Bij Lees’ One Night krijg ik het zowaar écht koud. Hij kruipt in de huid van een man die zijn geld geeft aan de prostitutie en plotseling komt het broodje met kaas en tuinkers mij wat te boven. Lees’ opmerking aan het begin ‘in my life, I have seen so many things’ in In My Life, blijkt tot in One Night door te resoneren.

Ondanks het zonnige, frisse karakter van “Time Honoured Ghosts” blijkt onderhuids dus een enorme spanning verscholen te zitten, dat herfstig aanvoelt. Ondanks de aanbevelingen het verleden achter je te laten, Jezus aan te roepen en hoop na het graf te verwachten, kent “Time Honoured Ghosts” duidelijk veel spoken, of lijken in de kast. Hoog tijd om deze onaangename klassieker aan de kant te schuiven en ons te richten op de werkelijke herfstplaat: “Octoberon” mag binnenkomen!

Markwin Meeuws

Aanvulling naar aanleiding van de heruitgave in 2021:

Esoteric zet zijn uitgebreide heruitgaven van Barclay James Harvest voort met “Time Honoured Ghosts”, een album dat in Nederland goed verkocht dankzij het redelijke succes van de single Titles, verre van het meest opzienbarende BJH-stuk – hoe verzin je het, een tekst bijna geheel bestaand uit namen van Beatles-tracks – maar nog altijd een opmerkelijke in hun canon.

Bij dit album uit 1975 zit geen nieuwe stereomix, maar wel een zogenaamde upmix in 5.1 surround gemaakt vanuit de oorspronkelijke mix. Reden is dat de meersporenbanden spoorloos zijn. Dat gold ook de mastertapes van die oorspronkelijke versie, totdat ze vorig jaar eindelijk opdoken. Godzijdank, want deze plaat behoort nog altijd tot de meest consistente die de groep opnam.

De remaster pakt goed uit: de klank is dynamisch, niet schel, maar warm en uiterst vriendelijk voor de zang en toetsenpartijen, toch de belangrijkste elementen in de muziek van BJH. De 5.1 mix lijdt onder het gemis van de multitracks, er is hoorbaar met een stereomix gewerkt, want sommige kanalen klinken niet volledig geïsoleerd en hebben last van wat ‘echobleeding’. Echt storend is dat niet, want het oorspronkelijke album staat immers te boek als een vol en kleurrijk geproduceerde plaat.

In het boekje wordt de geschiedenis van dit album uit de doeken gedaan, aangevuld met fraai fotomateriaal en een miniposter. Ook leuk is de toevoeging van promotiefilmpjes van vijf albumtracks op de dvd en de remake van Child Of The Universe – met fraaie Mellotron-partijen – voor een nooit uitgebrachte Amerikaanse single. Die vonden we al terug op de vorige remaster uit 2003, maar het geluid is er behoorlijk op vooruit gegaan. Al met al mooi gedaan en met recht is deze cd/dvd-combi de definitieve versie van dit album.

Wouter Bessels