Een naam is maar een naam, een bio maar een bio. De nummers op de 35 minuten durende demo-cd van het Italiaanse Barock Project laten echter exact horen wat je op basis van die bandnaam en hun bio mag verwachten. De vijf muzikanten vermengen barokmuziek met de nodige rock om zodoende hun jaren ’70 getinte prog gestalte te geven en gebruiken daarvoor een tamelijk songmatige structuur. Het idee hiertoe ontstaat op het conservatorium ‘O Vecchi’ in Modena als toetsenist / klassiek pianist Luca Zabbini samen met twee medestudenten het Barock Project opricht. Gitarist Vincenzo Pastano en zanger Luca Pancaldi voegen zich bij de drie van het project dat eind 2003 haar eerste nummers componeert en opneemt. De twee medestudenten verlaten Barock Project al weer snel en in de zomer van 2004 wordt de huidige bezetting met de ervaren bassist G.B. Giorgi en de gediplomeerde percussionist Giacomo Calabria op drums een feit.
De heren van Barock Project hebben hun kunde en ervaring aangewend om de muziek behoorlijk toegankelijk te laten klinken. Het siert hen dat ze niet zijn vervallen in drukdoeneritis. De cd opent fris met het licht op de maag liggende Eclissi, hetgeen in tegenstelling tot de sfeer van de muziek ‘zonsverduistering’ betekent. Na de sprankelende intro van piano ontvouwt zich een aansprekend thema dat met zijn geraffineerde harmonie een mooie symbiose vormt tussen barokmuziek en rock. Het biedt de band nogal wat mogelijkheden. Een veel voorkomend stijlfiguur bij de band is het synchroon gaan van gitaar en bas. Regelmatig komt Zabbini met een kort intermezzo en dat is precies wat dit nummer kan gebruiken. Ook is er een jazzy break, een stijl waar de band wel vaker mee flirt op de demo. Al met al is Eclissi een fijn nummer, zo niet, het meest fijne.
Wat die ervaring betreft: Luca Pancaldi was voorheen zanger bij een Iron Maiden-tributeband, waarmee hij een Europese tour deed in het voorprogramma van de band van ex-Maiden frontman Paul Di’Anno. Vergis je echter niet, want Pancaldi trekt bij Barock Project maar een enkele keer de buikriem aan. Van heftige muziek is hier absoluut geen sprake. Zabbini en Giorgi speelden in het verleden ook al samen in een coverband die nummers speelde van o.a. ELP en PFM. Hiermee is gelijk de grootste inspiratiebron van Zabbini genoemd: Keith Emerson.
De meeste woeligheid komt dan ook van Odio en Dariza Seriza Fine, nummers waar het orgel een prominente plaats inneemt. Dat het bandgeluid zich hier nogal makkelijk laat vergelijken met bands als UK en Kansas is niet echt een goed teken. Ondanks dat Pancaldi gedreven in z’n moerstaal zingt plus dat de heren ze goed staan te raken, klinkt Barock Project vrij doorsnee. Ook het rustige Volo met akoestische gitaar, piano en fretloze bas en het jazzy Gentile Direttore met prominente bas en orgelsolo zijn behoorlijk dertien in een dozijn. Wel geven deze composities een leuke variatie aan het geheel.
De demo sluit af met het stemmige Un Altro Mondo, een aardig nummer waaruit blijkt dat het project op z’n best is in pianogerichte nummers. Laat dit een aanwijzing zijn voor een eventuele tweede demo. Deze is nog iets te gewoon en maakt nog niet zo veel indruk.
Dick van der Heijde