Ogrodowicz, BartoszAlbum

Eigenlijk bespreken we bij Progwereld geen singles, maar voor een schijfje waarop drie nummers plus een bonustrack staan en dat in totaal twintig minuten duurt hanteer ik andere criteria. Dit cd-tje mag dan aangekondigd worden als een single, voor mij is het een ep en feitelijk is dat ook zo.

Bartosz Ogrodowicz is een jonge Poolse toetsenist met lang haar en een flitsende speltechniek. Dat hij zich bezig houdt met een mengeling van symfonische progmetal en filmmuziek valt al te horen op zijn instrumentale debuut-cd “Forsaken” uit 2010 en ook op de twee albums die hij daarna maakt met de powermetalformatie Pathfinder is deze Speedy Gonzalez van de partij. Op “The Legend Of The Lost Land” doet hij het echter weer helemaal in z’n uppie.

Het minialbum gaat van start met de enige twee volwaardige nummers die er zijn. De titelsong opent het bal met mooie melodieuze toetsenakkoorden en mysterieuze stemmetjes. Al snel slaat het nummer om naar een Nightwish-achtige portie gothic. De muziek kent zowel hier als in de meeste nummers vette gitaarriffs. Het daarop volgende In The Journey To Glory heeft eenzelfde soort bombast, maar er zit ook iets folkachtigs in en dat terwijl de drumcomputer als een malle tekeer gaat. Op de een of andere manier horen beide nummers bij elkaar en is het aan het korte After The Battle om het reguliere album af te sluiten. Rustige toetsenklanken hier en dragende drumslagen. Je zou het bijna wereldmuziek noemen.

De bonustrack die aan het album is toegevoegd duurt 10:35 en dat is meer dan de helft van de totale speelduur. Ogrodowicz komt hier met een aaneenschakeling van allerlei fragmenten van zijn studiovlijt. We horen uiteraard veel symfonische powermetal, maar er zijn ook mooie, haast romantische passages waar piano in het geluidsbeeld voorkomt. Het nummer is neergezet met een snippet-achtige structuur en dat luistert niet echt tof.

Deze ep is alleen geschikt voor liefhebbers van symfonische powermetal. Zij zullen in hun nopjes zijn want Ogrodowicz is uitermate bekwaam. Zo.

Dick van der Heijde