Bend The FutureAlbum

Het jaar 1994. De zusjes Stephanie en Heather Garcia Erickson spelen samen in de tuin. Vader Stephen maakt een foto van de twee net als de jongste spruit haar middelvinger opsteekt. Het is onbedoeld een hilarische foto geworden. Wie het deed is niet bekend, maar het kiekje verschijnt online en daar krijgt het een heel eigen leven. Bij toeval stuit de Franse band Bend The Future op de foto en ze beginnen een zoektocht naar de eigenaren. Na lang zoeken komen ze in contact met de oudste zus die toestemming geeft de foto voor hun tweede album te gebruiken.

Het hier besproken album is de tweede schijf voor dit Franse vijftal. De wat meer avontuurlijk ingestelde progfan zal hier ongetwijfeld van smullen. Het avontuurlijke zit hem in de tegendraadse structuren en de flinke dosis jazzrock waarmee de muziek overgoten is. Wat bij mij vooral blijft hangen is de grote mate van muzikaliteit en het spelplezier dat er vanaf spat. Bij opener Lost In Time zorgt een jazzy pianothema voor de fundering van het nummer. Het loopt bijna onafgebroken door. Deze basis wordt door de rest gebruikt om op voort te bouwen. De saxofoon volgt het pianothema en daarover heen schittert gitarist Can Yildirim. Het nummer heeft iets bezwerend en weet je helemaal mee te sleuren.

Het gros van de muziek is instrumentaal. Op drie tracks horen we Can Yildirim zingen. Hij heeft niet veel tekst, veel liever laat de band de instrumenten spreken. Ze leggen de lat enorm hoog en doen nergens voor elkaar onder. Ga bijvoorbeeld eens letten op het drumspel van Piel Pawlowski. Het lijkt soms wel of hij vier paar armen heeft! Zijn spel doet mij regelmatig denken aan dat van Chris Maitland (Porcupine Tree).

Maar ondanks de vele jazzinvloeden is het de liefde voor symfonische rock die de boventoon voert. Denk daarbij aan sterke overgangen, inventieve tempowisselingen en lekkere solo’s op gitaar en saxofoon. De eerste helft van Merely is uptempo en heerlijk tegendraads, maar na een strakke overgang krijgt het een ambient karakter, de tweede helft van het nummer verloopt prettig loom waarbij de gitaar en saxofoon samen soleren.

Dit vijftal weet de muziek perfect te doseren. Wanneer de complexiteit de overhand dreigt te nemen wordt er soepel gas terug genomen en toont de band een nieuwe kant van zichzelf. Zo word je op prettige wijze op het verkeerde been gezet. Daarbij blijft de band altijd een rode draad volgen en verzandt het nergens in egotripperij. Dat maakt dat de muziek, ondanks zijn vaak complexe structuren, goed te volgen blijft.

Je kunt het album via onderstaande youtube link in zijn geheel beluisteren. Spreekt het je aan? Support de band en koop het album. Het album is ook verkrijgbaar op prachtig gekleurd vinyl. Komt die geweldige foto op de hoes nog beter tot zijn recht. Heerlijk album.