Bent KneeAlbum

Bent Knee is in 2009 opgericht door een groep studenten aan het Berkley College Of Music. Het collectief maakt een mengeling van (prog)rock en pop met de ‘lekkere gekte’ die we kennen van bands en artiesten als Frank Zappa, The Mars Volta, Cardiacs, Mr Bungle, Radiohead en Björk.

In de muziek zijn dan ook sterk uiteenlopende invloeden aanwezig zoals industrial, progrock, rock, pop, jazz en metal: een interessante mix van ingrediënten. De band bestaat uit zes personen, maar de hoofdrol is duidelijk voor zangeres en toetseniste Courtney Swain. Interessant is dat de producent, Vince Welch, als een volwaardig bandlid geldt. Hij zal waarschijnlijk onontbeerlijk zijn voor het unieke geluid van deze band.

Het album “You Know What They Mean” is het vijfde werkstuk van de band. Je zou je bij het beluisteren van het begin van dit album kunnen vergissen: het lijkt of we hier te maken hebben met een live-album maar dat is niet het geval. Als we de introductie meerekenen bestaat dit studioalbum uit dertien nummers met een speelduur variërend tussen de ongeveer één en zes minuten. De totale speelduur van het album is iets meer dan 52 minuten.

Op de manier waarop het album tot stand is gekomen zijn, volgens de band zelf, twee gebeurtenissen van grote invloed geweest. Drummer Gavin Wallace-Ailsworth heeft in 2018 zijn enkel gebroken en moest tijdelijk worden vervangen. Tijdens zijn afwezigheid heeft Wallace-Ailsworth zich het spelen op een sampling pad eigen gemaakt, waarvan hij op dit album dan ook gebruik heeft gemaakt. Datzelfde jaar was er, tijdens een rit van het ene optreden naar het volgende, een ongeluk met de tourbus van de band. Hier heeft men gelukkig alleen een paar schrammen en blauwe plekken aan overgehouden, maar deze gebeurtenis heeft de hechtheid binnen de band nog sterker gemaakt dan voorheen.

De teksten op dit album hebben over het geheel een zelfde achterliggende gedachte. De band heeft zich dit keer namelijk tot doel gesteld om de luisteraar niet te herinneren aan vreselijke dingen die gebeuren in de wereld om ons heen, maar om daar juist van af te leiden en te benadrukken welke dingen er zijn om van te houden. Een meer positieve lading dus.

En dan de muziek op het album…
Na de introductie en het applaus (Lansing) wordt met het nummer Bone Rage stevig ingezet. De luisteraar wordt een zware riff voorgeschoteld waarvan er op dit schijfje nog wel meer te horen zijn. Fijn! Meteen word ook duidelijk wat een geweldige zangeres Courtney Swain is. Zowel haar stemgeluid als haar manier van zingen zijn uniek. Zij heeft de lenigheid die we kennen van Kate Bush en een geluid dat af en toe aan Björk doet denken maar ook aan Wende zoals zij klinkt op haar album “The Last Resistance”.
De nummers laten stuk voor stuk een ander geluid horen. Natuurlijk nooit slechts één geluid, want daar doet Bent Knee niet aan. Alle eerder vermelde invloeden komen voorbij en worden aan elkaar geregen door de gevarieerde zang van Swain. Het album wordt dan ook nergens saai maar boeit van begin tot eind. De plaat is overigens ook nog eens erg mooi geproduceerd: kraakhelder en heerlijk dynamisch.

Bent Knee maakt geen muziek die bij iedereen het proghart sneller zal laten bonken, want: geen lange epische nummers en geen gestrooi met uitgesponnen, kunstige gitaar- of toetsensolo’s. Maar de muziek van het album “You Know What They Mean” greep mij meteen bij de eerste luisterbeurt. De nummers zijn stuk voor stuk interessant en het gehele album vind ik, op een goeie manier, spannend. Bij volgende luisterbeurten geeft het album zelfs nog meer van zijn geheimen prijs dan bij de eerste kennismaking en zetten de nummers zich vast in je brein (en hart) om deze niet meer te verlaten.
Kortom: waarschijnlijk niet ieders ‘kopje thee’ maar zeker de moeite van het proberen waard. En wie weet…