Beyond GodAlbum

Wederom een nieuwe female-fronted symfonische metalband uit Nederland. Met onder andere Within Temptation, Epica en Delain is Nederland een belangrijke leverancier van deze soort muziek in de wereld. Regelmatig verschijnen ook weer nieuwe Nederlandse bands in genoemde voetsporen. Zo ook Beyond God. In 2008 opgericht door Ferry Guns. Naast drummer is Guns voornamelijk geïnteresseerd in het schrijven van symfonische orkestraties, hetgeen ook de basis vormt voor de muziek van Beyond God. Samen met bassist Peter den Bakker (Ex Libris), de Luxemburgse zangeres Cynthia Knoch (bekend van André Rieu) en gitarist Twan Smolders namen ze in 2013 – geheel in eigen beheer – hun eerste ep op. Drie jaar en twee ledenwissels later hebben we nu hun eerste volledige album.

Het album kent een mooi begin met de intro A Beautiful Beginning. Het orkestrale van Epica wordt hier vermengd met het sprookjesachtige van Nightwish. Het is duidelijk dat hier de symfonische en klassieke invloeden hun voorkeur voor stevige metalen overtreft. Prince Creep tapt meteen uit een ander vaatje, de symfonische orkestraties worden aangevuld met stevig gitaarwerk en krachtige bas- en drumpartijen. De overgang van de nummers had subtieler gekund, zodat het geheel meer in elkaar had overgelopen. Nu is het een verzameling van losse nummers geworden, die afzonderlijk te beluisteren zijn. Met name de intro had onhoorbaar kunnen overvloeien in Prince Creep. Maar beide nummers hebben een ander tempo en gevoel, waardoor ook hier geen geheel ontstaat. Overigens is van Prince Creep hun eerste video gemaakt, die via You tube te bekijken en beluisteren is.

Sinds hun vorige product –  de ep “Dark Light Of Dawn” – is Peter den Bakker vervangen door bassist Lukasz Kubaszak en is zangeres Knoch vervangen door de Eindhovense zangeres Meryl Foreman. Nu kende ik hun ep nog niet, maar tegenwoordig is via Spotify bijna alles te beluisteren, dus ook hun vorige album. Wat mij vooral opvalt is het verschil in zangstijlen. Knoch is een klassiek geschoolde sopraan die vooral ervaring heeft in de populaire klassieke omgeving, waarbij ze onder andere in het koor van André Rieu zingt. Meryl Foreman heeft wellicht een minder professionele stem, ook minder hoog, maar legt veel meer gevoel in haar stem en is ondersteunend aan de muziek waardoor het geheel beter tot zijn recht komt. Een ballad als Nocturne wordt daardoor veel minder een zanggedragen maar een gevoelig bandnummer.

Sail Away Upon A Cloud is een van de mooiste nummers van het album. Een schitterend orkestraal begin, aanzwellende drums, basgitaar en gitaar waardoor een pompeus geheel ontstaat. Dit nummer kent een mooie opbouw, met goedgekozen overgangen en tempowisselingen tussen overheersend stevige en rustige passages. Onwillekeurig doet Foreman’s stem hier denken aan die van Charlotte Wessels (Delain) en het rustige middenstuk roept de sfeer van Childhood In Minor van After Forever op. Destination Darkness heeft wederom een orkestrale opening die zo van Epica overgenomen kan zijn. De plotselinge overgang na dit symfonische begin naar beukende drums en zware gitaren, maken van dit nummer een serieus heavy metal geheel. De continue tempowisselingen en sterk symfonische orkestraties geven wel een speciaal tintje aan dit nummer.

Met “A Moment Of Black” geeft Beyond God zijn visitekaartje af. Een band die in de veelheid van female-fronted metalbands opvalt doordat hun heavy metal muziek met zware gitaarriffs en bombastische drums wordt gecombineerd met sfeervolle symfonische arrangementen. Een debuutalbum van een Nederlandse band, die acht jaar ervaring nu krachtig op dit product presenteert. Een aanrader voor de liefhebbers van dit genre.

Mario van Os