Heb je het over Beyond The Labyrinth, dan heb je het over die melodieuze hardrockband uit België. Gitarist/componist Geert Fieuw kent de weg door dit doolhof op z’n duimpje. Al vanaf 1996 loodst hij de band er in allerlei samenstellingen feilloos doorheen en ondertussen is daar de muziek; pakkende hardrocksongs die variëren van tamelijk heavy tot ballade-achtig waarbij een volle laag toetsen nooit ver weg is. Fieuw is een vakman die zich al riffend een weg naar de uitgang baant en dat gaat hem steeds beter af, ook het componeren trouwens.
”The Art Of Resilience” is inmiddels het vierde album van Beyond The Labyrinth. In m’n recensie van “Chapter III- Stories”, hun vorige album uit 2011, schreef ik dat de band met die cd wel eens internationaal door zou kunnen breken. Zover is het nog niet gekomen, wel heeft de band een aantal optredens gedaan met onder andere Uriah Heep, Threshold en Pagan’s Mind. Ook stond men in 2012 op het podium in Londen tijdens de finale van The Global Battle Of The Bands. Om echt een grote naam te worden is naast een enorme dosis werklust en toewijding ook de factor geluk van belang.
Wat dat laatste betreft heeft het Fieuw en consorten de laatste jaren niet echt meegezeten. Beyond The Labyrinth zag zich geconfronteerd met een aantal onvermijdelijke bezettingswisselingen. Er kwam een andere bassist en ook heeft de band weer een aparte toetsenist in de gelederen maar het is vooral het vertrek van hun zanger en de daarmee gepaard gaande lege plek achter de microfoon die voor kopzorgen moet hebben gezorgd. Dat de band dat op een opmerkelijke manier heeft opgelost past perfect in hun ambitieuze straatje.
Zo hebben tien zangers van over heel de wereld de leadvocalen op dit album verzorgd waardoor elk nummer krijgt wat het nodig heeft, meeslepend in de Threshold –achtige opener The Set Up, pakkend in Carry On en If You Believe, lichtvoetig in het poppy Liberation Day, bijtend als Fish in het progressieve Can’t Get Over You en ga zo maar door. Een ieder doet er eentje met uitzondering dan van twee zangers die ieder twee keer aan de bak mogen. Het zijn niet de minste, Oliver Wright die met z’n mooie stem de powerballade Someone Watching Over You evenals het afsluitende Virtual Connection doet en Colin Flynn die Prince Of Darkness en Fall Of The Raven opblaast tot theatrale, Pallas-achtige proporties. Alles is mooi gedoseerd zonder dat de band bezwijkt onder een berg bombast en dat terwijl het bandgeluid toch overal aan de mollige kant is.
Je mag er vanuit gaan dat Fieuw een goedgevuld adressenboek heeft, want naast de tien zangers is er ook een flink aantal andere muzikanten te gast. Hoofdzakelijk zijn dat gitaristen en het is prettig dat hun bijdragen nogal veel gevoel hebben. Neem Tara Lynch en haar ‘zingende’ manier van spelen of neem Dushan Petrossi, je hoort steeds maar die Gary Moore-achtige sound. Er zijn ook vier strijkers aanwezig die een drietal nummers opsieren met hun stemmige klanken. Erg oké. Opmerkelijk is ook de bijdrage van Elena en Louise Fieuw. Deze twee jongedames geven een engelensfeertje aan de intro van Salve Matter en dat staat mooi in contrast met de hardrocksong die het nummer onmiskenbaar is. Iron Maiden-fans zullen zich er niet voor omdraaien. Zo gebeurt er een heleboel op de plaat en mocht je denken dat één en ander ten koste is gegaan van de coherentie dan heb je het mis. De hechte manier waarop iedereen staat te spelen, maar ook de kracht die de thema’s en melodieën uitstraalt vormt een absoluut bindmiddel.
De rol van toetsenist Sjoerd Bruyneel is wat dat betreft niet gering. Dat hij meer is dan zomaar een gatenvuller blijkt wel uit het feit dat er twee composities van zijn hand op het album staan. Hij schreef het door piano voortgedreven Someone Watching Over You en Shape Shifter dat een overvloed aan Marillion– en Arena-achtige dingetjes laat horen. Er is goed over zijn invullingen nagedacht, er komt geen doelloze partij voorbij.
“The Art Of Resilience” is gemaakt met een bepaalde missie: deze wereld een betere plaats helpen te maken door muziek te creëren en te verspreiden die mensen helpt sterkte te vinden, die mensen hoop geeft, rust en troost brengt, die mensen laat wegdromen, die mensen verheft en inspireert. Aan de muziek zal het niet liggen.
Dick van der Heijde