Big Big Train

Common Ground

Info
Uitgekomen in: 2021
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: English Electric Recordings
Website: https://www.bigbigtrain.com/
Tracklist
Part One
The Strangest Times (5:08)
All The Love We Can Give (8:06)
Black With Ink (7:23)
Dandelion Clock (4:14)
Part Two
Headwaters (2:27)
Apollo (7:50)
Common Ground (4:54)
Atlantic Cable (15:06)
Endnotes (6:59)
Nick D’Virgilio: drums, zang, percussie, Mellotron, Ebow gitaar, synthesizer, CP70, Fender Rhodes piano, arpeggiator, geluidseffecten
David Longdon: zang, achtergrondzang, akoestische gitaar, mellotron, synthesizer, piano, vibrafoon, tamboerijn, fluit
Rikard Sjöblom: piano, synthesizer, Hammond orgel, zang, Fender Rhodes piano, ARP Soloist II synthesizer, 6 en 12-snarige gitaren, Farfisa orgel, kerkorgel, mellotron, Wurlitzer piano, clavinet
Gregory Spawton: basgitaar, baspedalen, 12-snarige akoestisch gitaar, zang, mellotron
Met medewerking van:
Carly Bryant: zang
Dave Desmond: trombone
Dave Foster: gitaar
Aidan O’Rourke: viool, geluidseffecten
Stuart Roberts: trompet
Nick Stones: hoorn
John Storey: eufonium
John Truscott: tuba
Empire(BR) (2020)
Summer’s Lease (2020)
Reflectors Of Light (BR) (2019)
Grand Tour (2019)
Merchants Of Light (2018)
Grimspound (2017)
A Stone's Throw From The Line (2016)
Folklore (2016)
From Stone And Steel (2016)
Wassail (EP) (2015)
Make Some Noise (EP) (2013)
English Electric: Full Power (2013)
English Electric Part Two (2013)
English Electric Part One (2012)
Far Skies Deep Time (EP) (2010)
The Underfall Yard (2009)
The Difference Machine (2007)
Gathering Speed (2004)
Bard (2002)
English Boy Wonders (1997)
Goodbye To The Age Of Steam (1994)

Ten tijde van het vorige album van Big Big Train, “Grand Tour”, zag de wereld er nog compleet anders uit. De band had een stabiele line-up, er werden voor het eerst optredens gepland op het vasteland van Europa en een pandemie was nog iets uit een boek van Stephen King.

Twee jaar verder heeft de band de geplande optredens helaas moeten annuleren en zijn er enkele  mensen opgestapt. De band moet het nu doen zonder Rachel Hall, Danny Manners en Dave Gregory. Er werd besloten om hen niet te vervangen, waardoor de band nu nog bestaat uit Greg Spawton, David Longdon, Nick D’Virgilio en Rikard Sjöblom. Op dit album worden de heren bijgestaan door zangeres Carly Bryant, gitarist Dave Foster en violist Aidan O’Rourke. De eerste twee zullen (samen met violiste Clare Lindley) de band ook live bij gaan staan.

Hoewel de band zeker in de laatste jaren behoorlijk productief is geweest, zal het niet doorgaan van de optredens er ongetwijfeld aan hebben bijgedragen dat er tijd over was om aan nieuw materiaal te werken. En dat is een verdomd groot geluk bij een ongeluk, want “Common Ground” is weer zo’n ouderwets schitterend Big Big Train album geworden. Zeker sinds “The Underfall Yard” is elke plaat die de band uitbracht van een ongekend hoog niveau geweest en “Common Ground” kan zeker aan die rij met klasse albums worden toegevoegd.

Daarbij kan ik direct de criticasters van de band gelijk geven, want van enige vernieuwing is hier zeker geen sprake. Sterker nog, sommige van de nieuwe nummers hinten wel heel erg naar liedjes uit het verleden, maar daarover straks meer. Overigens, als een band klinkt zoals Big Big Train hier doet, mag elke vorm van vernieuwing wat mij betreft linea recta de prullenbak in.




Het album trapt af met The Strangest Times dat – in elk geval tekstueel – zeer hedendaags klinkt. Het door David Longdon geschreven nummer handelt over de huidige tijd van lockdown en ‘social distancing’ en hoezeer dat onze drang om erop uit te trekken versterkt. Het is een lekker uptempo nummer en een ideale albumopener. D’Virgilio tekende voor het daaropvolgende All The Love We Can Give dat in de eerste helft sterk hint naar zijn verleden bij Spock’s Beard, maar dat halverwege een compleet andere kant op gaat met een heerlijk snel stuk. De gitaarriff van Sjöblom, Spawton’s ronkende Rickenbacker en een stevige Mellotron zorgen voor het eerste euforische moment.

Longdon en D’Virgilio zijn ieder verantwoordelijk voor een tweetal nummers. Greg Spawton is wederom verantwoordelijk voor het leeuwendeel van de nummers op het nieuwe album. Het zijn weer die typische verhalende songs over bijzondere onderwerpen uit onze rijke historie. Black With Ink verhaalt over hoe wij toch vaak geneigd zijn bijzondere plaatsen van kennis (zoals bijvoorbeeld de bibliotheek van Alexandrië in een ver verleden) te vernietigen en Dandelion Clock lijkt te gaan over vergankelijkheid in zijn algemeenheid.

Het lieflijke instrumentale Headwaters leidt het tweede deel van de plaat in, waarna we met D’Virgilio’s Apollo direct opnieuw op een instrumentaal nummer worden getrakteerd. Alle registers worden hier open getrokken en het is hoofdzakelijk Rikard Sjöblom op toetsen en gitaar die hier de hoofdrol opeist. Hier zijn voor het eerst de koperblazers te horen die zoveel nummers uit de catalogus van Big Big Train dat extra cachet hebben gegeven. Ook nu gebeurt dat weer buitengewoon smaakvol.




Hoewel het als een na laatste geplaatst is, is het vijftien minuten durende Atlantic Cable het centrale stuk op het album. Een schitterend episch nummer waarop Spawton toch patent lijkt te hebben. Het verhaal over de aanleg van de communicatiekabel door de Atlantische Oceaan is opgedeeld in vijf stukken en hoewel de verwijzingen naar een nummer als East Coast Racer er af en toe wel erg dik bovenop liggen, doet het nummer er niet voor onder. Het afsluitende Endnotes is haast net zo’n juweel. De Victorian Brickwork-achtige finale waar de blazers met Spawton’s baspedalen strijden om de aandacht is om kippenvel van te krijgen.

Het is bijna niet te geloven, maar opnieuw slaagt Big Big Train erin om met een magistraal album op de proppen te komen. De lat lag erg hoog, maar “Common Ground” slaat alles behalve een modderfiguur in de imposante catalogus van de band. Als de heren op deze voet door blijven gaan, zijn ze misschien wel hard op weg naar de beste discografie binnen de progressieve rock. Dat zijn grote woorden, maar dit is ook grote muziek. Benieuwd in hoeveel jaarlijsten deze weer gaat opduiken.

Send this to a friend