Big Big TrainAlbum

En zo komen we de conclusie dat het Big Big Train andermaal gelukt is met een meesterwerk op de proppen te komen, zij het eentje dat reeds in het verleden tot stand was gekomen. Door achteruit te lopen, lijkt de grote grote trein opnieuw langs ons heen te schieten.

Wat valt er verder nog over deze heropgenomen, geremixte en opnieuw gearrangeerde plaat te zeggen? Om te beginnen valt op hoe pianist Tony Muller, op latere (eerdere?) platen afwezig, alom tegenwoordig lijkt te zijn, maar ook hoezeer zijn stijl naadloos past in het warme, oer-Engelse symfonische landschap dat Big Big Train hier neerlegt.

Verder zijn voor deze nieuwe versie van “English Boy Wonders” de gitaarpartijen van oppermachinist Gregory Spawton allemaal geheel opnieuw opgenomen, hetgeen ook geldt voor de baspartijen van conducteur Andy Poole, de twee bewezen drijvende krachten van Big Big Train gedurende alle jaren. Het gitaarwerk van Spawton klinkt helder, transparant en melodieus, waar de bassnaren van Poole soepel, sexy en stuwend klinken.

Hoogtepunten aanwijzen is zinloos, daar alle liedjes nu zo mooi naadloos in elkaar overlopen, en tezamen één groot lappendeken van prachtige symfonische en poppy passages vormen. Wellicht dat de opening van Out Of It mij persoonlijk wat meer aanspreekt, of de zalige gitaarsolo (één van de vele!) in A Giddy Thing. Of misschien Reaching For John Dowland, als bekendste track van “English Boy Wonders”, terwijl ook het prachtige The Shipping Forecast genoemd mag worden.

Speciale aandacht verdient zanger Martin Read, die de sterren van de hemel zingt, maar ook de achtergrondvocalen zijn voorbeeldig gemixt in de verschillende tracks.

En wat blijkt? De dikke stoflaag van 1997 eraf gepoetst, blijkt de plaat een pareltje. De sound, de textuur, alles lijkt veranderd aan “English Boy Wonders”. Muzikale passages, zelfs een heel liedje, zijn toegevoegd, de trackvolgorde is veranderd, de drums zijn opnieuw gemixt.

De cd was bij de oorspronkelijke uitgave in 1997 niet echt succesvol, maar Spawton en de zijnen hadden altijd gevoeld dat er meer in zat. “English Boy Wonders” voelde niet af. Toen na het succes van “The Difference Machine” (2007) de groep die mogelijkheid kreeg, greep men die kans met beide handen aan. Zodoende kunnen we nu eindelijk genieten van een warme, hyper symfonische kraakhelder geproduceerde definitieve versie van deze plaat.

Onderwerp van deze recensie is de heruitgave van de reeds in 1997 uitgekomen “English Boy Wonders” van de Engelse formatie Big Big Train, bekend van hun recente meesterwerk “The Difference Machine”. Deze stoomlocomotief rijdt achterstevoren, zo lijkt het wel.

Markwin Meeuws