Bill In The Tea

Big Tree

Info
Uitgekomen in: 2013
Land van herkomst: Italië
Label: BTF
Website: www.billinthetea.bandcamp.com
Tracklist
Now I Know What The M Means (7:31)
The Day Before (6:28)
Feynman (3:47)
I Wanna Be Frank Zappa (5:25)
Interloop (1:32)
Big Tree In A losing Atmosphere (7:35)
June (5:29)
Madi (7:47)
Change Colours (5:19)
Bruno Alessi: basgitaar
Dario Anastasio: toetsen
Andrea Antonuzzi: gitaar
Vittorio Asero: gitaar, zang
Giorgio Rosalia: drums, zang

Met medewerking van:
Alessio Taranto: viool
Big Tree (2013)
Bill In The Tea EP (2012)

Ik weet niet hoe het kan, maar profiteer ervan: deze Siciliaanse band met de licht onbegrijpelijke naam (Waarom zit Bill in de thee? Wie is Bill?) combineert old-school Genesis met postrock, RIO en nog veel meer tot een volstrekt eigen muziek die toch tjokvol aanknopingspunten zit. Alleen al in de geniale opener Now I Know What The M Means hoor je Kansas, Rush en nog veel meer. Daarmee is “Big Tree” een razendknap album geworden.

Bill In The Tea bestaat sinds 2010 en vanaf het begin was het doel van de heren duidelijk: het produceren van een volstrekt eigen benadering van progressieve muziek. Daarin zijn ze met “Big Tree” heel goed geslaagd op een aantal fronten. Zo is het album knap geproduceerd. Het klinkt eigentijds en nostalgisch tegelijk. Wie blind luistert zal moeilijk kunnen benoemen uit welke tijd deze muziek stamt, maar in eerste instantie gokken dat dit een album is uit de jaren ’70. De klank van de instrumenten draagt daaraan bij. Geen scheurende gitaren, maar heerlijk naturel klinkende, jazzy of akoestische gitaren. Ook de drums zijn natuurlijk opgenomen.

De band puilt ook uit van het muzikale talent; er wordt op hoog niveau gespeeld door alle betrokkenen. Daarbij dringt niemand zich op de voorgrond, maar doet iedereen wat moet gebeuren. Compositorisch is het, zoals gezegd, bijzonder wat hier gebeurt. Math rock en post rock mengen met jazz, symfo, Zappa en psychedelica en dan toch uitkomen in toegankelijke, mooie composities, is wat mij betreft erg indrukwekkend.

Er zit geen zwak nummer tussen, al zijn ze niet allemaal van torenhoge kwaliteit. Maar tegenover een nummer als Big Tree In A Losing Atmosphere, dat veel weg heeft van een jam, staat een briljante hommage aan Frank Zappa en het wat erg op samples leunende Feynman wordt gecompenseerd door het al eerder genoemde meesterwerk Now I Know What The M Means.

Al met al is er maar één element aan de hele plaat dat me niet erg bevalt: de zang van Asero. Gelukkig wordt er maar in twee nummers gezongen, maar dat gebeurt dan ook in een omfloerst steenkolen Engels dat niet wordt geholpen door de onbegrijpelijkheid van de teksten. (“Walls are full of thirsty greys who are afraid to fade away” Wat?) Zoals de band een gouden greep doet met gastmuzikant Taranto, had een inhuurkracht op zang het laatste kersje op de taart kunnen opleveren. Dat neemt niet weg dat June, waaruit ik hierboven citeer, een heel erg mooi nummer is.

“Big Tree” is al te lang uit om nog mee te tellen voor de beste platen van 2014, maar in de lijst ‘Bij Nader Inzien 2013’ hoort-ie zeker in de top 5. Een geweldig album met een paar briljante stukken, een even herkenbaar als nieuw geluid in een prachtig hoesje; wat wil een mens nog meer?

Erik Groeneweg

Send this to a friend