Sherwood, BillyAlbum

De veelzijdige Billy Sherwood breekt in 1989 door in de progscene met de debuut-cd van de band World Trade, een album waarop hij z’n kwaliteiten als bassist en zanger niet onder stoelen of banken steekt. Sindsdien heeft hij ongeveer drie agenda’s per jaar nodig om al zijn muzikale escapades bol te werken. Zo maakt de muzikant flink furore met Yes, Conspiracy, Yoso en Circa om nog maar te zwijgen over zijn deelname aan diverse tributes en projecten. Het hoogst haalbare voor hem is wel dat hij sinds de zomer van 2015, na het overlijden van zijn vriend Chris Squire, de nieuwe bassist van Yes is en daar mag hij zeer trots op zijn.

Zijn solocarrière  is echter nogal onderbelicht en dat is op z’n minst jammer te noemen. Alleen al in dat kader is het erg fijn dat  er zo tegen het eind van 2015 maar liefst drie albums van de Amerikaanse multi-instrumentalist  zijn verschenen. De eerste is het hier besproken “Divided By One”, een album dat sinds zijn release in april 2014 alleen maar digitaal te verkrijgen was. Nummer twee betreft het splinternieuwe “Citizen” en schijfje drie is  een verzamelaar die simpelweg “Collection” heet. Het is maar de vraag in hoeverre deze cd’s bij zullen dragen aan het ‘in the spotlight’-zetten van Sherwoods  solocarrière . Muzikaal  gezien (en ik beperk me nu tot “Divided By One”) doet Sherwood niet zoveel anders dan op zijn eerdere zes albums. We horen hoe hij op alle fronten een surplus aan vakmanschap aanwendt voor een wat heimelijke, enigszins donkere  soort prog. Je mag het gerust Circa-achtig noemen.

Waar het de muziek aan ontbreekt is een persoonlijke touch van de zang. Sherwood heeft op zich een aangename stem, hoog en met een bronstige gloed. Zoals altijd heeft hij zijn vocalen bijzonder breed neergezet waardoor het zeer harmonieus klinkt. Het gevolg is dat de identiteit die in de melodielijnen naar voren komt nogal afgevlakt wordt. Zang en instrumenten liggen dicht bij elkaar en daar komt dan nog eens bij dat hij de vocalen vaak computeriseert. Het resultaat is prachtig, absoluut, maar een geluid waarbij  hij zijn neus wat meer tegen het raam had gedrukt zoals bij World Trade zou hem beter hebben gestaan.

Verder valt er niets te mopperen. Het album is een vloeiend geheel en dat wordt lekker in gang gezet door opener On Impact waarin Sherwood  z’n Champions League’ kwaliteiten goed laat horen. Af en toe zijn er passages op de plaat waarin hij de buikriem iets aantrekt, dit ten behoeve van de variatie en de reuring waar de muziek om vraagt. Het intrigerende The Scene Comes Alive met z’n zowel slepende als vlotte ritme is daar een goed voorbeeld van, maar ook de wat meer pakkende tracks No Stone Unturned en het titelnummer Divided By One evenals de fonkelende ballade Here For You. Sherwood laat het nergens afweten. Zo zit je naar de Alan Holdsworth-getinte gitaarcapriolen in Between Us te luisteren en zo naar de toetsenfratsen in Constellation Codex. Het album sluit af in dezelfde donkere sfeer die in de eerdere nummers ook al rondwaarde. Het is een prettige sfeer en verre van deprimerend.

Al met al is “Divided By One” een fraai werkstuk van een man met visie. Het is een album dat meerdere luisterbeurten nodig heeft, maar uiteindelijk zal het je duidelijk worden dat het plaatje helemaal niet in the spotlights wil staan.

Dick van der Heijde