Birdsongs Of The MesozoicAlbum

We schrijven 1983, een jaar waarin Laurent Fignon de Ronde van Frankrijk won, Microsoft voor het eerst hun Word op de markt bracht, er een grote hongersnood heerst in Ethiopië, Hugo Claus zijn “Het Verdriet Van België” publiceert en The Shorts het bestverkopende nummer in Nederland hebben. Het is ook het jaar waarin de neoprog aan zijn opmars begint met Marillions “Script For A Jester’s Tear”. Met andere woorden de prog zat toen niet in zijn meest populaire periode en was eerder een niche product geworden. Zelfs qua bands was de spoeling nog dun, maar ergens in het verre Boston stond een band op die besloot muziek te maken en er een originele draai aan te geven. Hun naam? Birdsongs Of The Mesozoic.

Uiteraard is deze situatie een beetje overdreven, want er waren wel degelijk nog progbands, zeker in de Avant-Prog scene. Maar erg groot was het aanbod natuurlijk ook weer niet. Doch is bijna dertig jaar later Birdsongs Of The Mesozoic tot een grote naam uitgegroeid in het Avant-Prog milieu en kunnen we allang niet meer spreken van dat kleine bandje uit Boston. We zagen de band zelfs in de New York Times een beetje liefkozend ‘The world’s hardest rocking chamber quartet’ genoemd worden. Een grote band dus in zijn genre en daarom moet het Cuneiform tijd geleken hebben om eens terug te gaan in de tijd en hun vroegste albums samen te brengen en opnieuw te releasen.

En dat is best een goede zaak eigenlijk, want vooral die eerste vroege ep’s zijn niet meer te vinden. Dankzij Cuneiform krijgen we nu ook naast “Birdsongs Of The Mesozoic” en “Beat Of The Mesozoic” ook nog hun eerste album “Magnetic Flip” en een liveoptreden, “Between Fires”. Met andere woorden, best wat lekkers voor de fans van Birdsongs Of The Mesozoic. Overigens is er ook als extraatje nog een drietal bonustracks aan toegevoegd, als lokkertje zeg maar. Hoewel dat misschien iets te weinig eer zou zijn voor de desbetreffende nummers en eerlijk gezegd vind ik het ook niet echt nodig; deze uitgave is zo best wel aantrekkelijk genoeg voor de fans.

De muziek die we voorgeschoteld krijgen is natuurlijk Birdsongs Of The Mesozoic zoals we ze kennen. Maar er moet wel gezegd worden dat we die pas zien (of eigenlijk horen) vanaf het “Magnetic Flip”-gedeelte. En dat maakt deze uitgave net zo leuk: we zien de evolutie van een band die we ondertussen al zo goed kennen.

Op de eerste ep, “Birdsongs Of The Mesozoic”, hebben we een band die modern klassiek zoals Philip Glass of Steve Reich, en combineren dat met een RIO-achtig geluid dat in Europa bekend is gemaakt door bands als Henry Cow of Univers Zero. Terwijl ze pas later er een steviger geluid aan toevoegen waarbij je dan hoort waarom The New York Times met die eerder vermelde bijnaam kwam. Af en toe doen ze ook even aan Sleepytime Gorilla Museum denken, hoewel zij een nog steviger sound hebben dan Birdsongs. Het meegeleverde, nooit eerder uitgebrachte, liveoptreden dat we op dit album vinden is uit 1987, in het begin van hun carrière maar wel al wanneer ze met hun bekende geluid bezig zijn. Erg leuk is ook dat het optreden best goed is qua geluidskwaliteit en zo voor een aangename luisterervaring zorgt.

Een uitgave zoals “Dawn Of The Cycads” is normaal gezien vooral iets voor de al bestaande fans van de band, en dan specifiek voor zij die deze vroege uitgaven niet reeds in het bezit hebben. Voor anderen is dit tenslotte een terugkeer naar de geschiedenis van een band die zij niet echt kennen. En dat is vaak geen echt goed instappunt om een band te leren kennen. Daar is dit album absoluut niet geschikt voor, maar op de vraag of dit een goed album is, moet ik wel positief antwoorden. Erg goed zelfs, een absolute aanrader voor al wie Birdsongs Of The Mesozoic een warm hart toedraagt.

Peter Van Haerenborgh