BlacklandsAlbum

Drie jaar geleden verscheen “A New Dawn”, het debuut van het Duitse Blacklands. Het album werd toen als alleraardigst beschouwd, maar verschillende recensenten hadden destijds ook het één en ander op de zangpartijen van Moja Nardelli aan te merken. Blijkbaar heeft de band zich deze kritiek aangetrokken, want Nardelli is inmiddels vervangen door Tanja Magolei-Schupper.

Helaas moet nu wederom worden geconstateerd dat de zang niet tot de sterkste punten van dit album behoort. De dame in kwestie verdient hier wellicht het voordeel van de twijfel, aangezien genoemde bezettingswisseling pas op het allerlaatste moment plaatsvond. De cd was al ingezongen door de vorige zangeres waardoor het opnieuw inzingen van de plaat voor Magolei-SchÃpper ongetwijfeld een haastklus is geworden.

Dit alles zou misschien nog wel acceptabel zijn geweest als de muziek van hoog niveau zou zijn. Echter, hier heb ik sterk de indruk dat de band op meerdere gedachten hinkt. De muziek op dit album kenmerkt zich door een grote diversiteit aan stijlen. Zo horen we symfonische rock, prog metal, AOR, grunts en zelfs een behoorlijk poppy nummers (Alone Again en Like Tears In Your Eyes). De veelheid aan stijlen zorgt ervoor dat het verwijzen naar vergelijkbare acts voor een behoorlijke waslijst aan bands zou zorgen. Nu zal de gemiddelde progfan niet afgeschrikt worden door een grote hoeveelheid aan stijlen, echter om het allemaal acceptabel te laten klinken is een coherent geheel geen overbodige luxe. Daar ontbreekt het op “Peaceful Shores” domweg aan.

De achtentachtig minuten die dit album klokt, worden daarom jammer genoeg een hele zit. Het album begint nog wel vrij aardig met het prima Still Bleeding, maar verliest naarmate de plaat vordert steeds meer samenhang en daarmee ook de aandacht van ondergetekende. Illustrerend is het ruim zestien minuten durende slotnummer. Ik ben een groot liefhebber van lange epische nummers, maar hier kabbelt het allemaal wel erg voort. Het nummer duurt veel te lang en ontbeert elke vorm van spanning.

Blacklands is een band die duidelijk de ambitie in het schrijven van de nummers niet schuwt. Helaas is “Peaceful Shores” een voorbeeld van hoe je ook kan doorschieten met deze ambitie. De volgende keer graag wat meer structuur en het kan allemaal ook wel wat compacter.

Ralph Uffing