Blame ZeusAlbum

Laudanum is een wijn waarin opium en kruiden opgelost zijn. De arts Paracelsus (1493-1541) was de uitvinder van dit “medicijn”. Later is zijn recept verbeterd door de Engelse arts Thomas Sydenham. De drank bestaat voor  90% uit alcohol (Spaanse wijn) en voor 10% uit opium aangevuld met morfine. Verder worden kaneel, kruidnagel en saffraan aan het middel toegevoegd.

“Laudanum” is tevens de titel van het vierde studioalbum van het Portugese Blame Zeus, die wij in het verleden al eens hebben voorgesteld door middel van twee recensies van voorgaande albums en een interview. Het nieuwe album kenmerkt zich vooral door zware riffs, dreunende drums en stevige teksten. Geen lichte kost, en zangeres Sandra Oliveira versterkt dat gevoel nog eens extra doordat ze letterlijk haar hart heeft uitgestoten. Haar teksten gaan over depressies, verdriet en angsten, die overigens naar eigen zeggen inmiddels zo goed als overwonnen zijn.

Die combinatie van zware muziek en heftige teksten vind je vooral in Left For Dead. Donkere riffs trekken je figuurlijk de trechter in en wanneer je de teksten tot je neemt. Je wordt er niet vrolijker van. Een vergelijk met de Nederlandse band Autumn is op zijn plaats, al maakt die band gebruik van toetsen en die vind je nagenoeg niet in de muziek van Blame Zeus. Over de hele linie is dit album wat minder vooruitstrevend dan de vorige cd’s, hoewel er zeer zeker nog wel progressieve nummers op te vinden zijn. For The Strong and The Faithful kenmerkt zich door perfect drumwerk van Ricardo Silveira, mooie gitaarpartijen van Paulo Silva en Tiago Lascalas, aangevuld met korte solo’s. De gitaarmelodie van de track nestelt zich heerlijk in je systeem. Dit is nagenoeg het beste nummer van het album en misschien wel het beste ooit door deze band geproduceerd.

Riffs domineren ook Lust, met gitaren die doen denken aan die van Tool en op veel momenten zijn net als op de vorige albums overeenkomsten met Mastodon te vinden. The Void is ook van een meedogenloos gehalte, met zware gitaren en dreunende drums. Het refrein ‘Christ Will Come Down’ zegt ook genoeg over de algemene gemoedstoestand van Oliveira. Gek genoeg word ik blij van de fantastische gitaarsolo en galmende zang. Indrukwekkend. 

Ik heb het al in een eerder interview gemeld en dat zal ik hier ook doen. Zangeres Sandra Oliveira is een natuurtalent en dat bewijst ze ook op dit album. In mijn recensie over “Theory Of Perception” deed ik al melding van de gelijkenis met zangeres Cammie Gilbert van Oceans Of Slumber, op dit album vind je dat ook terug. Misschien is dat het beste te bespeuren in The Void, een hypnotiserende song die de titel van het album rechtvaardigt. Bedwelmend, duizelingwekkend en zwevend. Diezelfde omschrijving zou ik willen gebruiken voor Resuscitate. Dat klinkt op zijn beurt nog eens donkerder en neerslachtiger.

Luisterend naar de teksten is het na afloop de vraag of Oliveira de Laudanum nodig heeft gehad om zichzelf uit die trechter te sleuren; of dat ze het misschien nog steeds nodig heeft; of het haar geholpen heeft weer een gezond te worden met een hoopvolle kijk op het leven. Wie weet komen we dat ooit nog te weten. Hoe dan ook, wil je een combinatie van stevige rock en metal met een donker randje luisteren? Dan is dit album een warme aanrader.