Blind Ego en KingcrowConcert

Allianties worden vaker gesloten binnen de wereld van prog en metal. Samen met een andere band toeren betekent namelijk dat je kosten en risico’s kan spreiden, zodat er wellicht nog net iets aan de spreekwoordelijke strijkstok overblijft. Muzikaal gezien liggen het Italiaanse Kingcrow en het Duitse Blind Ego in elkaars verlengde, verder zijn de connecties tussen deze twee bands ver te zoeken.

Met eventuele connecties zou je kunnen denken dat deze bands hetzelfde label hebben, uit hetzelfde land komen, de release datums van de laatste albums dicht bij elkaar liggen of dat de PR van beide bands door één en hetzelfde bureau wordt uitgevoerd. Niets van dit alles gaat voor deze bands op. Hoe ze dan toch bij elkaar komen? Dat ligt meer voor de hand wanneer je er naar informeert; het boekingskantoor van Blind Ego heeft de Italianen gevraagd voor een korte en intieme tour binnen Duitsland en Nederland.

De aankomst bij Hedon doet al vermoeden dat er deze woensdagavond niet veel bezoekers zijn. Het is rustig in de lobby van het podium en bij navraag staan er 100 betalende gasten in de zaal. Veel te weinig  maar laten we die discussie niet aangaan en wellicht heeft het opstomende Corona virus ook invloed. Laten we in elk geval blij zijn dat een podium als Hedon in Zwolle dit soort bands nog een kans geven om zichzelf te presenteren.

De zaal is kleiner gemaakt door wat afscheidingen van gordijnen. Daardoor blijft de intimiteit behouden en heerst er vanaf het begin een gezellige sfeer. Opmerkelijk is dat tussen de technici een bekende grootheid binnen de prog manoeuvreert, namelijk Yogi Lang van RPWL. Daarover later meer. Als eerste band treedt Blind Ego op. Het is de eerste keer dat de Duitse band tijdens deze toer in Nederland optreedt, vier dagen later zal de band in Maastricht zijn opwachting maken.

Blind Ego:

Wanneer je Blind Ego noemt, denkt de kenner gelijk aan Kalle Wallner, sinds jaar en dag de gitarist van RPWL. Blind Ego is het soloproject van Wallner die zich op de vier studioalbums heeft laat assisteren door verschillende artiesten, hoewel de laatste twee cd’s consistent zijn qua bezetting. Zijn debuutalbum “Mirror” verscheen in 2008 onder positieve kritieken en ook de albums daarna werden goed ontvangen. Toch stijgt de roem van Blind Ego niet naar overdreven hoogten, wat dat betreft is er op het gebied van promotie nog genoeg werk aan de winkel.

Kalle Wallner betreedt het podium in Hedon op de aankondigde tijd en doet dat met de vaste kern van zijn band. Dan hebben we het over zanger Scott Balaban, drummer Michael Christoph, Julian Kellner op tweede gitaar en Sylvan bassist Sebastian Harnack. Alle bandleden (op Kellner na) hadden een groot aandeel op de laatste twee studioalbums van de band.

Vanaf het begin heeft zanger Scott Balaban hartverwarmende woorden voor het schaarse publiek in de zaal en weet hij gelijk een intieme sfeer te creëren. De band heeft een sympathieke uitstraling en weet vanaf het eerste nummer te overtuigen. Strak gespeelde nummers wisselen elkaar af, waar Wallner het grootste gedeelte van de solo’s voor zijn rekening neemt. In Never Escape The Storm trekt tweede gitarist Julian Kellner die taak juist naar zich toe. De toetsen die op de cd’s door Wallner ingespeeld zijn worden tijdens dit concert door Sebastian Harnack gespeeld, bijvoorbeeld tijdens Not Going Away. Harnack kennen velen als de bassist van Sylvan, de eveneens Duitse band die wellicht meer bekend is bij het progpubliek.

Toppers binnen de setlist zijn onder andere Burning Alive wat regelrechte hitpotentie heeft, het robuuste maar eveneens catchy Massive en ‘klassieker’ Blackened die door Balaban op uitstekende wijze wordt gebracht, hoewel het origineel ingezongen is door onze ‘eigen’ Arno Menses van de band Subsignal.

Geluidstechnisch zijn er bijna geen opmerkingen te maken, de techniek is prima verzorgd door niet minder dan frontman Yogi Lang van RPWL. Natuurlijk weten we dat hij uitstekende vaardigheden heeft op het gebied van techniek, getuige producties van RPWL, Blind Ego en veel meer andere bands. Toch is het bijzonder juist hem achter het mengpaneel te zien. Tijdens de show werden er meerdere camera’s gebruikt om het concert op te nemen, zowel vaste camera’s als mobiele. Wellicht horen we in de komende maanden wat er met die opnames gaat gebeuren. Overigens werd de show van Kingcrow niet door diezelfde camera’s vastgelegd.

Kingcrow:

Na bijna anderhalf uur spelen maakt de band ruimte voor de headliner van de avond: Kingcrow. Althans ‘headliner’; wellicht is dat in het thuisland Duitsland van Blind Ego andersom, maar vanavond mogen de Italianen afsluiten. Kingcrow treedt niet vaak op in Nederland, hoewel hun optreden tijdens Progpower Europe in Baarlo in 2019 veel indruk heeft achtergelaten. De band bestaat al sinds 1996 en is afkomstig uit Rome. In het begin van het bestaan speelde de vriendengroep voornamelijk covers van bands als Iron Maiden, Black Sabbath en andere classic rockbands. In de loop der tijd heeft de band te maken gehad met personeelswisselingen, maar de hechte basis vormen de twee broers Cafolla, Diego als leadgitarist en Thundra als drummer. Begrijpelijk worden de fundamenten voor de muziek nog steeds door deze twee heren gelegd. De laatste jaren is de band stabiel gebleven hoewel toetsenist Cristian Della Polla niet aanwezig is tijdens deze tour, die laat verstek gaan. Nader bekeken ligt het voor de hand, de band heeft  met het laatste album meer afstand genomen van de toetsen ten gunste van de gitaren.

Aan het enthousiasme van het publiek te zien kwam een groot gedeelte van de bezoekers voor Kingcrow, de band werd namelijk onthaald met een groot applaus. Er spat een enorme lading dynamiek van de vijf Italianen af waar je u tegen zegt. Waar de mannen van Blind Ego rust en concentratie uitstraalden spat vooral de expressie van de Romeinen af. Zanger Diego Marchesi grimast op de bühne er lustig op los en zoekt continu interactie met bassist Riccardo Nifosi die niet vies is van aandacht. Hij staat prominent op het podium naast de zanger en als duo staan zij tussen de twee gitaristen Diego Cafolla en Ivan Nastasi.

Vooraf was ik benieuwd hoe zanger Marchesi zich live zou houden en dat viel bijzonder positief uit. Hoewel hij geholpen werd door de techniek (ook tijdens het concert van Kingcrow stond Yogi Lang aan de knoppen) was hij toonvast en kon je hem nauwelijks betrappen op fouten. De meerstemmige aspecten zoals op de cd’s van Kingcrow te vinden zijn werden ondersteund door de gitaristen en de bassist. Verder is Marchesi een frontman zoals een frontman moet zijn, innemend en met zijn expressie de blikvanger binnen de presentatie van de band.

Toppers in de set waren Night’s Descending, waarin je heerlijk van in trance kan raken, The Persistence en If Only. Natuurlijk was de gastzanger van het nummer Night’s Descending Daniel Gildenlow (Pain Of Salvation) niet aanwezig, maar dat mocht de pret niet drukken. Tjonge, wat is die song van het laatste album een heerlijke! Opmerkelijk is dat de band voornamelijk tracks heeft gekozen van de laatste twee albums, wellicht door het ontbreken van toetsenist Della Polla.

Ook Kingcrow speelt niet langer dan anderhalve uur en sluit op tijd af waardoor Hedon voor twaalven al snel leeggelopen is. Aan de zaal en de bands heeft het niet gelegen, we zijn op woensdag 4 Maart 2020 getuige geweest van twee onberispelijke shows.

Foto’s: Bert Treep