Blind Ego is het soloproject van RPWL-gitarist Kalle Wallner. Inmiddels is deze band met “The Hunting Party” al aan zijn vijfde album toe. Waar RPWL symfonische rock maakt, waarbij de invloeden van Pink Floyd nooit ver weg zijn, maakt Blind Ego lekker puntige prog met een alternatief randje. De muziek is stevig, en ook vleugjes hardrock geven de muziek van Blind Ego extra cachet. De toetsen van Yogi Lang (ook RPWL) hebben een dienende rol. Centraal staat de wat ruige gitaar van Wallner en de expressieve zang van de nieuwe zanger Kevin Kearns. Deze beste man zou ook zonder problemen in een alternatieve rockband acte de présence kunnen geven. Het klopt allemaal. Met ruim veertig minuten duurt het album zeker niet te lang. Ik heb liever een album dat ik op repeat zet, dan dat het een lange zit is. Dat past natuurlijk goed bij deze songgerichte prog.
De cd begint met het titelnummer. Na een mooi atmosferisch begin, word je echt het nummer ingetrokken door swingende melodieën die haast herinneringen oproepen aan The Police. Een aansprekend refrein maakt dit liedje af. Met The Stranger borduren onze oosterburen op dit concept voort. Met name de touch van alternatieve rock voert de boventoon.
Ik ben erg gecharmeerd van het nummer Spiders. Wat elektronica en een galmende gitaar om erin te komen, en daarna trakteert Blind Ego ons op lekker urgente en puntige melodieën. Boiling Point heeft een euforisch refrein dat het nummer een flink stuk boven het maaiveld uittilt. In A Blink of an Eye is wat slepender en symfonischer. Kalle Warner laat bovendien een uitstekende Gilmouriaanse gitaarsolo horen.
Het beste nummer op deze cd vind ik Breathless. Lekkere melodieën, urgentie, en een sound die aan het stevige werk van Arena raakt, met een slagroomtoef alternative rock. Een gitaarsolo à la Gilmour is dan de kers op de taart. Dit is in elk geval muziek waar ondergetekende blij van wordt. Een zeer overtuigend nummer. Blind Ego besluit het album met het wat rustigere en symfonische When the Party’s Over. Een heerlijk refrein maakt dat je dit liedje steeds weer wilt luisteren. En dan is er wederom ‘de gitaarsolo’.
Lezers van deze website weten dat ik wel een voorliefde heb voor songgerichte prog. Blind Ego doet precies dat: zeven overtuigende liedjes met in mijn ogen als pareltjes Spiders, Breathless en When The Party’s Over. Kortom, Blind Ego heeft met “The Hunting Party” een mooie cd gemaakt. Niet per se direct ‘stop de persen symfo’, maar gewoon lekkere en goede prog waar je (in elk geval ik) met veel plezier naar luistert.