BlindeadAlbum

Toegeven: “Affliction XXIX II MXMVI” vereist flink wat doorzettingsvermogen. De zogenaamd progressieve post-metal van Blindead is niet voor tere zieltjes en brulboei Patryk Zwolinski maakt het er met een consequent loodzware grunt in niet geheel accentloos Engels allemaal niet eenvoudiger op. Temeer omdat we hier te maken hebben met een serieus conceptalbum waar zonder tekstsheet natuurlijk geen touw aan vast te knopen is. En dat is jammer want ik heb de indruk dat men iets wil vertellen op dit beklemmende album.

Ondanks dit gemis komt de boodschap toch aardig over. Vanaf de eerste seconden is de sfeer te snijden en loopt de spanning voelbaar op. Alsof je kijkt naar een horrorfilm van de betere soort. Men werkt treffend met soundscapes die het scenario van een verlaten fabriekshal schetsen. Wanneer de beukende, snoeiharde riffs inzetten is er geen houden meer aan en is het kiezen of delen, afzetten of zwelgen. Het lukt mij steeds beter te kiezen voor het laatste aangezien ik meer dan genoeg interessante details waarneem die mij keer op keer aan de speakers kluisteren.

Daarbij moet gezegd dat dit album bijzonder sterk geproduceerd is met een mooi gebalanceerd laag, een uitgekiende dosis galm en een uitstekende mix. De loodzware maar doorgaans sterk ritmische drumpartijen van Konrad Cielielski maken op mij ruim voldoende indruk en geven de muziek flink wat dynamiek. Het tempo wordt trouwens regelmatig onderbroken wat zeer welkom is aangezien alle nummers, evenals de songtitels in elkaar overlopen. Zonder gevoel voor balans ontstaat dan snel luistermoeheid maar dit euvel ondervangt men uitstekend. Het komt de dreigende sfeer ook alleen maar ten goede trouwens. Sowieso is de afwisseling op deze schijf dik in orde en doorspekt men de progressieve post-metal enkele malen op prettige wijze met industrial invloeden van bijvoorbeeld een Nine Inch Nails, waarmee men ook het neusje voor opbouw en stapelen deelt.

Eigenlijk ben ik dus best goed te spreken over dit eigenzinnige album waar veel luisteraars flink wat moeite mee zullen hebben. Poolse bands die netjes aansluiten hebben we meer dan genoeg en Blindead dwingt met dit gewaagde en ambitieuze werkstuk in elk geval flink respect af. Mede door het sterke drum- en gitaarwerk, het fraaie artwork en de sfeerverhogende productie valt er meer dan genoeg te genieten voor liefhebbers van extreme muziek.

Govert Krul