De zwanenzang van de Welshmen van Blonde On Blonde klinkt beduidend anders dan de hier eerder besproken voorganger, ”Rebirth”. Hoewel ook dat album niet over de volle breedte als progressieve rock kon worden beschouwd, had het zeker zijn momenten in die richting. Op “Reflections On A Life” is de prog eigenlijk ver te zoeken.
Wat we hier voorgeschoteld krijgen is misschien nog wel het best te omschrijven als psychedelische blues. Geen prog dus, daar doet zelfs een zeer sporadische Mellotronpartij niets aan af. Misschien dat het vertrek van bassist/toetsenist Richard John (Hopkins) hier nog het meest debet aan is. Zijn vervanger Graham Davies drukt met zijn veelal akoestische gitaarspel een behoorlijk bluesy stempel op de muziek.
De band heeft nog een beetje van de prog willen redden door dit album te bestempelen als een conceptalbum. De teksten verhalen over de goede tijden en de tragedies die iedereen meemaakt in zijn of haar leven. De teksten van de nummers doen dit concept over het algemeen wel eer aan, maar van een muzikale samenhang is eigenlijk nergens sprake. Het zijn echt elf afzonderlijke nummers, aangevuld met de obligate bonus track.
Voor de mensen die nieuwsgierig zijn naar wat onbekend progressief of psychedelisch werk uit de begindagen van de prog is de eerder genoemde voorganger van dit album best een aanrader. Deze opvolger laat eigenlijk alleen maar horen waarom Blonde On Blonde niet meer dan een voetnoot in de muziekgeschiedenis is gebleven.