Blue öyster CultAlbum

Als eind 2020 “The Symbol Remains” van de Amerikaanse hardrockband Blue Őyster Cult verschijnt, is dat 19 jaar na het vorige studioalbum “Curse Of The Hidden Mirror”. Enige hernieuwde belangstelling komt de band, die al bijna vijftig jaar bestaat, wel toe. Wat dat betreft is het met het enorme oeuvre van de band prima toeven in de öysterbubbel. Onder aanvoering van de twee zingende gitaristen, Donald Roeser alias Buck Dharma en Eric Bloom, weet het vijftal exact wat er naast hun hardrock in de blender moet. Soms horen we classic rock in het bandgeluid en de volgende keer zitten er elementen metal in, dan weer is het psychedelisch of progressief, country of sixties. Noem maar op, Blue Őyster Cult maakt er iets smakelijks van.

Het huidige label van de band, Frontiers Music, heeft kort na de uitgave van “The Symbol Remains” ook nog enkele archiefconcerten op de markt gebracht, dit op zowel cd als dvd en Blu-ray. Het gaat hier onder andere om een registratie van een concert uit 2016 tijdens het Rock Of Ages festival in Duitsland. Dat album is gerecenseerd door collega Rik van den Heuvel, die z’n naam ook al onder de bespreking van ”The Symbol Remains” heeft staan. Ook is daar een geremasterde heruitgave van het live-album “A Long Day’s Night” uit 2002 met daarop een concert te Chicago van een jaar ervoor waarover ondergetekende zijn zegje mag doen. Zitten we er klaar voor?

Het fraaie van “A Long Day’s Night” is dat het een kleurrijke dwarsdoorsnede van het werk van de band laat horen en dat niet alleen. “A Long Day’s Night” is vooral zo lekker omdat het dampt, dampt en nog eens dampt. Neem opener Stairway To The Stars dat afkomstig is van het titelloze debuutalbum uit 1972. De live-uitvoering echter spreekt met z’n Deep Purple-vibe zoveel meer aan. Neem ook Mistress of the Salmon Salt (Quicklime Girl), waar het lekkere orgel welig tiert. Kijkt u uit dat uw smaakpapillen niet uit hun voegen geraken, u heeft ze nog nodig. De stoom komt gitarist Buck Dharma werkelijk uit de oren in het instrumentale Buck’s Boogie, adembenemend. Met zulke nummers groeit het ontzag voor het album enorm en ook het tien minuten durende Astronomy bewerkstelligt dat. Wat een zalige gitaarsolo.

Uiteraard ontbreken de singles ook niet, de klassiekers, de publiekslievelingen. Ze klinken hier niet te onderschatten goed. Doe jezelf een plezier met Burnin’ For You, Godzilla en hun hitsucces (Don’t Fear) The Reaper. Blue Őyster Cult is als hardrockband ook in de weer met classic rock. Harvest Moon is daar een sterk voorbeeld van.

“A Long Day’s Night” is zo’n album waar zelfs de mindere nummers zoals het Status Quo-achtige O.D.’d On Life Itself en het opgefokte Cities On Flame With Rock ‘N’ Roll nog goed over komen. Ook de nummers die niet genoemd zijn mogen er zijn. Eigenlijk is er maar bitter weinig verkeerd aan dit album. Het moet er dan toch even uit: soms lijkt het wel of de aankondigingen gedaan zijn door niemand minder dan Louis van Gaal. Bescheidenheid siert de mens.

Zoals gezegd is het album ook op dvd en Blu-ray verkrijgbaar. Helaas zat deze niet in het promopakket waardoor er maar weinig over te vertellen valt. Op de kijkschijf staan zes nummers extra. Dat lijkt mooi, maar het is wel ten koste gegaan van het ijzersterke Astronomy. Je kan niet alles hebben, maar je krijgt genoeg.