BluemindedAlbum

Blueminded is de band van Jörgen Koenen. Hij is verantwoordelijk voor alle muziek en teksten. De band wordt gecompleteerd door vijf uitstekende muzikanten. Het gezeldschap maakt een toffe mix van rock en pop waarin 80’s invloeden en progressieve rock vakkundig verweven zit. “Break The Silence” is hun derde langspeler. Ik moet direct complimenten geven aan de hele productie, die is erg goed. Het geheel klinkt transparant en fris.

Hoe meer ik dit album luister, hoe meer ik de muziek ga waarderen. In eerste instantie lijkt het allemaal wat recht-toe-recht-aan. Twaalf songs met een kop en een staart, soms wat voorspelbaar. Maar gaandeweg valt op hoeveel progressieve knipogen er in de muziek verweven zit. Liefhebbers van bands als Timelock, For Absent Friends en Sinister Street moeten zeker even doorlezen.

Na het catchy Walk the Line, dat zich meteen in je hoofd nestelt en dat een prima gitaarsolo bevat, lijkt het poppy We Belong Together een tegenvaller. Het refrein is net iets te simplistich net als de woordloze zang. Maar de toetsen weten hier in positieve zin op te vallen. Het Hammond orgeltje en de zwevende tapijten op de achtergrond maken het nummer toch interessant.

Fly is een sterke ballad waarin de kwaliteiten van zanger Rob Rompen uitstekend naar voren komen. Zijn geluid doet wel wat denken aan Ruud Stoker (Timelock). Too Long is wat steviger en dat past de band ook heel goed. De toetsensolo is sterk en let ook eens op het stuwende basspel van Richard Ritterbeeks. Ook in Can’t Wait a Lifetime is zijn basspel indrukwekkend. Grote klasse. Veruit het meest progressief is het langere Gerry’s Song. De opbouw is sterk en alle muzikanten krijgen de kans hun kunnen te etaleren. De toevoeging van electronica geeft het geheel extra sfeer. Het instrumentale laatste stuk bewijst maar weer dat het progressieve rockbloed weldegelijk door de aderen stroomt.

Niet alles valt in de smaak. Achilleshiel vind ik dat refreinen soms net iets te vaak herhaald worden zoals op Can’t Wait a Lifetime en In Dreams. Daarbij zijn de teksten bij vlagen net iets te simplistisch.

Maar ik wil zeker niet negatief eindigen. “Break The Silence” zal een grote groep mensen aanspreken. Ook liefhebbers van bands als The Simple Minds, Het Goede Doel en U2 zullen hierin genoeg te genieten vinden.