Blurred Vision

Organized Insanity

Info
Uitgekomen in: 2015
Land van herkomst: Iran / Verenigd Koninkrijk
Label: Open Eyes Records
Website: http://blurredvisionmusic.com
Tracklist
No More War (4:02)
Rollin' On (4:36)
Tonight (3:40)
Long May You Run (4:41)
Promise (4:09)
Dear John (4:26)
Arms Of Our World (4:26)
All I Wanted (3:21)
Wherever You Are (3:48)
The Keeper (5:12)
Organized Insanity (5:31)
Sepp Osley: zang en gitaar
Sohl Osley: basgitaar
Ben Riley: drums

Met medewerking van:
Joel Lightman: toetsen en achtergrondzang
Organized Insanity (2015)

De oorspronkelijk uit Iran gevluchte broertjes Osley kwamen voor het eerst in het vizier van de progrockliefhebber door hun cover van Pink Floyd’s  Another Brick In The Wall (hier op Youtube) dat de bijtitel kreeg ‘Hey Ayatollah, leave those kids alone!’ Ik zou ze gezien dit dappere statement en de politieke situatie aldaar afraden op familiebezoek in Teheran te gaan in de nabije toekomst. In Iran weten ze helaas vrijheid van meningsuiting geen ruimte te geven, of ze hebben er in elk geval een verknipte, godsdienstwaanzinnige kijk op.

Gelukkig wonen Sepp (gitaar, zang) en Sohl (basgitaar) Osley nu in Londen, en samen met drummer Ben Riley brengen ze een tamelijk veilig debuut uit, dat een beetje klinkt alsof je de muziek van Roger Waters mengt met een willekeurige boyband die nu hip is. Het doet me ook een beetje aan de mannelijke versie van Panic Room denken. Blurred Vision, want zo heet de formatie, brengt de luisteraar dus popmuziek met slechts een vleugje progressieve rock erin vermengd.

Dat maakt het allemaal heel veilig en zelfs een tikkeltje saai, doch er wordt wel voortreffelijk gemusiceerd en de productie is ook om door een ringetje te halen. Dat is ook niet gek, want de productie is verzorgd door Terry Brown, vooral bekend van het produceren van albums van Rush en Tiles. De zang van Sepp is niet briljant, maar goed genoeg om de composities te dragen.

Toch laat het debuut van Blurred Vision mij grotendeels Siberisch koud. Ik ben van mening dat de band zich probeert stoerder en moderner voor te doen dat ze feitelijk zijn. En in weerwil van hun goede bedoelingen en ondanks het in Perzisch gezongen The Keeper (wat een mooie taal is Perzisch eigenlijk!) is van een mix tussen Oosters en Westers, zoals je in sommige recensies kan lezen, nauwelijks sprake. De tracks die werkelijk ‘pop’ zijn (Long May You Run, No More War en Dear John) zijn bijna stuitend in hun commercialiteit, maar daar ligt volgens mij wel hun kracht.

Voor de volgende plaat zou ik de band graag willen opsluiten op een dieet van Barclay James Harvest en Mostly Autumn en hun plaat willen laten produceren door Bruce Soord van The Pineapple Thief. Dan wordt het misschien wat. Want nu is “Organized Insanity” weinig gekkigheid en veel te veel organisatiedrift.

Markwin Meeuws

Koop bij bol.com

Send this to a friend