Mitic, BorislavAlbum

Waarschijnlijk weten de meeste metalliefhebbers al dat de baas van Lion Music, Eric Mattson, een meer dan gemiddeld gitaarvirtuoos is. Daarnaast blijkt hij ook een neusje voor andere talenten te hebben. Dat bewijst zich  dit keer in het contracteren en de daarbij behorende release van het nieuwe album van Borislav Mitic, die met het album “The Absolute” zijn derde soloalbum aflevert. Er bestaat een behoorlijke groep liefhebbers die het ultieme genot vindt in het beluisteren van gitaarmuziek, zonder inmenging van vocalen. Juist voor die genoemde groep zal dit album als een geschenk uit de hemel komen. Want gitaar is wat de klok slaat op dit album.

Boris Mitic, geboren in Servië, pakt op de leeftijd van elf jaar zijn eerste gitaar op en wordt geïnspireerd door gitaristen als Ritchie Blackmore, Jimi Hendrix, Michael Schenker, Steve Vai en Joe Satriani. Al op zeer jonge leeftijd brengt hij een debuutalbum genaamd“Fantasy” uit, dat jubelende woorden oplevert in zijn geboorteland. In 1997 trekt Mitic de stoute schoenen aan en besluit zijn beste werk op te sturen naar Mike Varney, eigenaar van het ‘shredlabel’ bij uitstek: Shrapnel Records. Varney is de ontdekker van niet de minste artiesten als Yngwie Malmsteen, Jason Becker en Paul Gilbert. Aangezien Varney zo onder de indruk is van het talent van Mitic, krijgt deze het aanbod om naar Noord Amerika te komen om daar een platencontract te tekenen. Helaas door het niet verstrekken van een visum en de oorlog in Servië gaat er een dikke streep door het plan van Mitic en Varney. Toch komt er een paar jaar later een samenwerking tot stand met als resultaat het uitbrengen van een soloalbum in 1999. Daarmee is Mitic de eerste Servische artiest, ooit door een Amerikaans label gecontracteerd. Mitic vestigt zichzelf daarop in het noorden van het Amerikaanse continent en bouwt een eigen studio waar hij aan materiaal werkt voor verschillende doeleinden. In 2008 besluit Mitic dat het tijd is voor een nieuw soloalbum, dat het licht ziet in december 2009.

Wat kan je verwachten? Een overwegend neoklassieke hardrockstijl met wat voorzichtige uitstapjes naar andersoortige gitaarrock. Zo klinkt Hidden als een typisch jaren tachtig metal nummer, evenals The Prize Of Eternity. Titeltrack Absolute geeft gelijk al een voorproefje van het shredden, de vakmanschap die hij overgenomen heeft van zijn voorbeelden in zijn jeugd. En Mitic laat dan ook regelmatig horen dat hij goed heeft afgekeken van bijvoorbeeld Malmsteen en Gilbert. Met zijn technische riffs brengt hij naar mijn mening menig gitaarliefhebber op het randje van de stoel door overwegend opgewekt spel te brengen, met af en toe een grimmige afwisseling. Een aspect wat niet onderbelicht mag raken in mijn recensie is dat Mitic alle instrumenten zelf bespeelt en ook de productie en mastering voor zijn rekening neemt. Niet geheel ongebruikelijk, maar ook niet altijd wenselijk voor het eindresultaat.

De productie van het album is namelijk redelijk tot voldoende, al zijn er wel elementen waaraan je goed kan horen dat Mitic niet een absolute geweldenaar is in eindproductie en mastering. Maar goed, een kniesoor die daar op let. Zijn specialisme, het vingervlug en wonderschoon bespelen van zijn gitaar maakt veel goed. Dit album is zeer interessant voor de gitaartechneuten en liefhebbers van de vele riffs die op dit album te vinden zijn. Liefhebbers van het totaalpakket van instrument en zang zullen zich wat minder aangesproken voelen bij het beluisteren van deze cd.

Ruard Veltmaat