BornidolAlbum

Bornidol, je vraagt je af hoe je het moet uitspreken, tot je ziet dat ze “born Idol” bedoelen. Deze formatie werd in 2006 opgericht door zanger / toetsenist Paolo Gatti. In eerste instantie speelden ze heavy rockmuziek in het Italiaanse clubcircuit, maar naar mate de tijd verstreek kwamen er steeds meer symfonische elementen in hun muziek. Het hier besproken album “II” is hun debuut.

Dat zware element hebben ze wel bewaard. Echte symfonische rock die bij vlagen tegen de progmetal aanschuurt. De gitaarsolo’s zijn vaak wat scherp, maar zeker ook melodisch. De nummers zijn redelijk wisselend in kwaliteit. Sommige bevatten voldoende tempowisselingen om te blijven boeien. Maar nummers als La Tempesta en Demoni zijn zo vreselijk recht-toe-recht-aan en denderen maar door dat je er moe van wordt. Verder moet ik het even hebben over zanger / toetsenist Paolo Gatti, omdat hij aan de ene kant de absolute smaakmaker van het album is, maar aan de andere kant het album volledig om zeep helpt. Ik zal het uitleggen.

Deze Paolo Gatti is echt een hele stoere toetsenist. Zijn solo’s zijn lekker zwaar aangezet en gieren door je speakers heen. Hammond, Moog, hij draait zijn handen er niet voor om. Maar ook voor watervlugge typische neo-prog solo’s in de stijl van Clive Nolan (onder andere Arena, Pendragon) kun je bij hem aankloppen. Zijn toetsenspel is zonder twijfel het beste dat deze band te bieden heeft.

Het vervelende is dat hij ook de zanger van dit gezelschap is en daarmee valt hij zwaar door de mand. Zijn manier van zingen wekt namelijk nogal wat irritatie bij mij op. Het lukt hem niet om subtiel uit de hoek te komen, waardoor alles behoorlijk schreeuwerig overkomt. Maar als je dan ook stelselmatig van elk laatst gezongen woord in een zin een uithaal maakt, heb je mij echt op de kast. Helemaal als je er op gaat letten (en dankzij mij ga je dat nu ook doen. Graag gedaan) word je er stapelgek van.

Met alleen een goede toetsenist kom je er niet. De nummers verdienen meer balans en een stukje finesse zou ook geen slecht idee zijn. Daarnaast zou mijn tip zijn om met een nieuwe zanger of zangeres aan de slag te gaan en Paolo Gatti alleen als toetsenist te houden. Dit album zal de weg naar mijn cd-speler niet snel meer vinden.

Maarten Goossensen