BrimstoneAlbum

Hoe vintage kan een cd in 2014 klinken? Luister maar eens naar “Mannsverk” van Brimstone, voorheen The Brimstone Solar Radiation Band. Wat een heerlijke plaat! Wanneer je dit album zonder enige voorkennis zou beluisteren, zou je denken dat het in 1969 is opgenomen. Allerlei namen uit die tijd komen naar boven: Jack Bruce, Eric Clapton, The Kinks, The Doors, Roger McGuinn, Pink Floyd en ga zo maar door.

Het album opent met een heerlijke jazzy, fuzzy klinkende groove, waar Rolf Edvardsen heel relaxed zijn teksten over uitstrooit. Het geheel wordt zeer smaakvol ingekleurd met psychedelische klanken uit de toetsen van Grunner. Na ongeveer vijf minuten komt de groove tot stilstand in een klassiek getinte passage die zo uit een koraal van J.S. Bach zou kunnen komen. Na een orkestrale inkleuring van dit ‘koraal’ hervat het nummer A Norwegian Requiem weer zijn groove en verdwijnt langzaam in de mist.

De Rubberlegged Man blijkt behalve psychedelische invloeden en stemmingen ook heerlijk ouderwets te kunnen rocken met duidelijke classic rock hooks. In het nummer Voodoo wordt de accordeon ten tonele gedragen in een grappig walsje, dat echter maar kort van duur is, want de groove must go on. Hadden de heren op hun vorige album nog een heel arsenaal aan instrumenten (saxofoons, fluiten, accordeons, violen) uit de kast getrokken, op dit album beperken ze zich, met uitzondering van deze accordeon, tot de traditionele bezetting van drums, bas, gitaar en toetsen. De Flapping Lips At Ankle Height (hoe verzin je zo’n titel) gaan helemaal los met een prominente rol voor de gitaar, wat een geweldig nummer! Met The Fixed Wheel waan je je in het wilde westen in het gezelschap van Ennio Morricone. Erg mooi is hier het Farfisa-orgeltje, heel authentiek.

Na al deze tomeloze energie wordt op sfeervolle wijze gas teruggenomen. Dat kunnen de heren ook uit de kunst. Heel mooi is tijdens Sjö & Land het intermezzo met ritmische geluiden van rammelend en kletterend metaal, dat aan de kassa uit Money van Pink Floyd doet denken. Het slotnummer, This Is The Universe, heeft de contouren van een epic, maar die komen niet helemaal tot wasdom. Minpuntje? Hoezo? Het is maar zeer de vraag of dat de bedoeling was van dit ‘mannenwerk’. Ze blijven in al hun composities ontzettend zichzelf: authentieke energie, uitgevoerd met vintage instrumenten en gelardeerd met classic rock hooks. Het resultaat is verbluffend.

Waar de Noren schaatsend momenteel in een diep wak verkeren, winnen de kerels van Brimstone op Friese doorlopers glansrijk de Elfstedentocht van 1969. Ik hoop dat de (alternatieve) Elfstedentocht van 2014 of 2015 hen langs Zoetermeer voert. Ik zal daar dan zeker bij zijn.

Math Lemmen

CD:

LP: